festivalseks

Biddinghuizen. Een echt festivaldier was hij al jaren niet meer, maar hij kwam buitengewoon graag voor werk op plekken als Pinkpop en LowLands. Toch nog even snuiven aan die goede oude tijd. En dan ’s nachts veilig naar een hotelletje of lekker op en neer naar het eigen bed. Wel de lusten, niet de lasten. Aan gehannes op zo’n overvolle festivalcamping moest hij niet meer denken. Die tijd lag ver achter hem. 
Hij keek naar de ongewassen figuren die in hun oudste kloffie over het terrein slenterden. Schrijver Herman Brusselmans had hem zojuist nog gewezen op de enorme potentie van deze festivalgangers. De mooie Nederlandse meisjes, zo slecht en minimalistisch gekleed en al die hitsige jongens. Het warme weer, de drank en de opwindende muziek; het kon niet anders of dit moest leiden tot een gigantisch seksueel geweld op de overvolle festivalcampings. 
Een gedachte die hij niet meer los kon laten. Overal zag hij stelletjes die het met elkaar gedaan hadden of zouden gaan doen. Zo moest hij opeens denken aan de jaren negentig, toen hij zelf nog vol overgave mee deed:

Diep in de nacht stond hij met een behoorlijke slok op in een van de biertenten. Bij de bar raakte hij aan de praat met twee woest aantrekkelijke meisjes. Natuurlijk had alle drank de normen een beetje vervaagd, maar een van beide meisjes was echt niet verkeerd. De ander had al een vriendje en droop na een tijdje af.
Hij -nog mét haar en twintig kilo lichter- maakte indruk door te vertellen dat hij bij de televisie werkte. Dat hij niet meer was dan beginnend stagiaire verzweeg hij. Tussen de leugentjes door bestelde hij pils. Ook nam hij een paar trekjes van haar joint, wat onverstandig was, want hij was op dit punt absoluut niets gewend en de drank had al meer kapot gemaakt dan hem lief was.
Maar waar hij op gehoopt had, dat gebeurde. Het mooie meisje wilde zoenen en even later nog veel meer. Ze zwalkten diep in de nacht in de richting van haar tentje. Zo nu en dan struikelden ze gierend van het lachen over een scheerlijn, om uiteindelijk het doel te bereiken. De tent, het luchtbed en een pakje Durex.
Pinkpop 1994 moest nog beginnen, maar wat hem betreft kon het festival al niet meer stuk. Tot het hem tijdens de daad begon te duizelen. Het werd bloedheet in de kleine puptent. Hij werd misselijk. Niet langzaam, maar van het ene op het andere moment. Tijd om iets uit te leggen was er niet meer. Hij liet het festivalprinsesje achter zich en zocht naarstig naar de uitgang. Alleen wilde die verdomde ritssluiting niet meewerken...
Het was natuurlijk niet de bedoeling geweest om over haar slaapzak en tas te kotsen. Zo had hij ook niet nagedacht over de manier waarop hij haar daar achter had gelaten. Ze had hem nog geroepen en kennelijk niet direct begrepen wat er aan de hand was. Waarom hij haar verliet, zou ze echter snel genoeg ontdekken...
Hoe hij zijn eigen tent bereikt had was een raadsel. Het eerste wat hij zich weer kon herinneren was het moment waarop hij wakker werd. Het was al licht, een uur of zes in de ochtend; de Pinkpopcaming sliep nog. Alleen hij moest ongelofelijk nodig pissen. Dus kroop meneer de Braak steunend en kreunend uit zijn ruftende tentje. Hij had koppijn voor drie, was doodmoe en behoorlijk misselijk. Uiteraard wist hij precies wat er was gebeurt en hij schaamde zich diep.
Tegen een Herashek probeerde hij te plassen. Of eigenlijk wilde hij het laten lopen. Met een hand hield hij zich vast aan het hek, de andere wipte pielemans uit de broek. Maar het plassen wilde niet lukken, ondanks een gigantisch hoge nood.
Pas du moment dat hij naar beneden keek zag hij wat het euvel was. Het condoom zat nog stevig op zijn plek...
Gedurende het hele festival heeft hij angstvallig om zich heen gekeken, uit angst het mooie meisje per ongeluk te treffen. 
Jaren later, toen hij dit uiterst genante verhaal probeerde op te schrijven, ontdekte hij dat ook het mooie meisje niet helemaal eerlijk was geweest. Bij het Googelen bleek dat ze de naam van een onbekende Zweedse schrijfster had opgegeven.