Rotterdam. Dit wordt een technisch verhaal. Wellicht alleen begrijpelijk voor vakbroeders, maar ik zal mijn best doen om het zo eenvoudig mogelijk uit te leggen. Haak niet binnen twee regels af.
Op de professionele televisiecamera’s die we tegenwoordig gebruiken zit een functie waarmee je kan kiezen tussen ‘progressive scan’ of ‘interlaced’. Het gaat om de techniek voor het opslaan, doorgeven en weergeven van bewegende beelden. Vroeger hadden we geen keuze en was alles interlaced, maar met de komst van de XDCAM camera’s moet er aan het begin van elke draaidag een belangrijke beslissing genomen worden. Psf of i? Progressive scan of Interlaced?
Bij progressive scan worden de beeldlijnen van elk frame tegelijk ververst. Vierentwintig keer per seconde. Bij het oude vertrouwde interlaced scanning worden die beeldjes in twee keer opgebouwd. De ene helft (een field) wordt opgebouwd uit alle even beeldlijnen en de andere helft bestaat uit de oneven lijnen. Het voordeel van progressive is dat het beeld iets rustiger is en dat vinden mensen kennelijk prettiger kijken. Wij veel cameramensen en regisseurs vinden het nieuwe standje vooral mooi, omdat het beeld voor het gevoel iets filmischer wordt. Film bestaat immers ook uit 24 beelden per seconde.
Als je weet wat het effect doet met het televisiebeeld zie je gelijk of een programma progressive is gedraaid of interlaced. Vooral programma’s die het ook moeten hebben van mooifilmerij kiezen voor de nieuwe truc, maar het is ook een modegril. Laten we zeggen dat het heel erg 2008 is. Inmiddels zijn er steeds meer regisseurs die alweer terug komen op het besluit om voortaan alleen nog in progressive scan te draaien. Het effect kan ook in de montage worden toegevoegd en daar wordt anno 2009 al steeds vaker voor gekozen.
Persoonlijk vind ik dat progressive scan wel iets kan toevoegen aan een filmpje. Het is als foto’s afdrukken op glanzend papier of metallic lak op je auto. Er gebeurt iets. Een cameraman die progressive beelden in zijn zoeker ziet krijgt een ander gevoel tijdens het filmen. Daarom hebben we het bijvoorbeeld toegepast tijdens het draaien van The Phone. Zeker omdat de eerste keer was dat wij het gebruikten deed het iets met de cameramensen en daar werden de shots naar mijn idee beter van.
Als ik progressive draai heb ik nog steeds het gevoel dat het anders is. Strakker, rustiger, mooier of (laat ik de jeukterm maar weer gebruiken) filmischer. Dat alleen al is een reden om er zo nu en dan voor te kiezen. Het helpt. Alleen is de vraag hoelang nog?
Op de professionele televisiecamera’s die we tegenwoordig gebruiken zit een functie waarmee je kan kiezen tussen ‘progressive scan’ of ‘interlaced’. Het gaat om de techniek voor het opslaan, doorgeven en weergeven van bewegende beelden. Vroeger hadden we geen keuze en was alles interlaced, maar met de komst van de XDCAM camera’s moet er aan het begin van elke draaidag een belangrijke beslissing genomen worden. Psf of i? Progressive scan of Interlaced?
Bij progressive scan worden de beeldlijnen van elk frame tegelijk ververst. Vierentwintig keer per seconde. Bij het oude vertrouwde interlaced scanning worden die beeldjes in twee keer opgebouwd. De ene helft (een field) wordt opgebouwd uit alle even beeldlijnen en de andere helft bestaat uit de oneven lijnen. Het voordeel van progressive is dat het beeld iets rustiger is en dat vinden mensen kennelijk prettiger kijken. Wij veel cameramensen en regisseurs vinden het nieuwe standje vooral mooi, omdat het beeld voor het gevoel iets filmischer wordt. Film bestaat immers ook uit 24 beelden per seconde.
Als je weet wat het effect doet met het televisiebeeld zie je gelijk of een programma progressive is gedraaid of interlaced. Vooral programma’s die het ook moeten hebben van mooifilmerij kiezen voor de nieuwe truc, maar het is ook een modegril. Laten we zeggen dat het heel erg 2008 is. Inmiddels zijn er steeds meer regisseurs die alweer terug komen op het besluit om voortaan alleen nog in progressive scan te draaien. Het effect kan ook in de montage worden toegevoegd en daar wordt anno 2009 al steeds vaker voor gekozen.
Persoonlijk vind ik dat progressive scan wel iets kan toevoegen aan een filmpje. Het is als foto’s afdrukken op glanzend papier of metallic lak op je auto. Er gebeurt iets. Een cameraman die progressive beelden in zijn zoeker ziet krijgt een ander gevoel tijdens het filmen. Daarom hebben we het bijvoorbeeld toegepast tijdens het draaien van The Phone. Zeker omdat de eerste keer was dat wij het gebruikten deed het iets met de cameramensen en daar werden de shots naar mijn idee beter van.
Als ik progressive draai heb ik nog steeds het gevoel dat het anders is. Strakker, rustiger, mooier of (laat ik de jeukterm maar weer gebruiken) filmischer. Dat alleen al is een reden om er zo nu en dan voor te kiezen. Het helpt. Alleen is de vraag hoelang nog?
(pssst... Progressive op je XDCAM is eigenlijk altijd 25 beeldjes per seconde...)
BeantwoordenVerwijderenUiteindelijk blijft er alleen progressive scan over. Interlaced is een overblijfsel uit de tijd dat de elektronica niet snel genoeg was om hele beelden in één keer te verwerken.
BeantwoordenVerwijderenUiteraard is het wel denkbaar dat we in de toekomst gewoon 50 hele beelden per seconde ter beschikking hebben. Film wordt natuurlijk ook mooier door het veel betere dynamisch bereik. Maar daar zal de gemiddelde XDCam de komende tijd nog niet in de buurt komen.
Deze camera overigens wel:
http://www.siliconimaging.com/DigitalCinema/SI_2K_key_features.html
Kom hem gerust een keer bekijken als je weer in Geleen bent :-)
Je kan in montage wel het progressive knopje indrukken maar in de praktijk betekend dit gewoon een skipfield.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt dan immers nog maar een beeld per frame, die dan helaas wel uit een half frame bestaat. Je gooit dus de helft van je resolutie weg wat altijd zonde is...
Zag dat Martijn S. al gereageerd had :-) Je ziet er 24 in je teller maar die nul telt ook mee, dus totaal 25 beeldjes. Heeft iets met 50 Hz te maken maar dat...... is voor een andere keer. Leuke blog trouwens.
BeantwoordenVerwijderen