zendermicrofoon

Hoorn. Goede geluidmensen zijn het er unaniem over eens dat ‘hengelen’ de beste manier is om geluid op te nemen. Het is echter lang niet altijd praktisch om te werken met een richtmicrofoon in een korf met daar omheen zo’n dode kat, bevestigd aan een lange stok. De hengel komt in snel in beeld als je in rumoerige situaties op het randje moet werken, hij levert vaak onwenselijke schaduwen op en je kan niet altijd de afstand nemen die voor sommige shots wenselijk is. Een zendertje met daaraan een klein microfoontje biedt dan uitkomst. Het geluid is iets minder mooi, maar het is vaak een noodzakelijk kwaad wanneer je iemand gaat volgen en alles wil horen wat hij of zij zegt. Daar staat de storingsgevoeligheid dan weer tegenover.
Afijn. De zendermicrofoon. Het is tegenwoordig een onmisbaar middel in Omroepland. Soms ook uit bezuinigingsoverwegingen. Wie de geluidsman wil uitsparen komt al snel bij zo’n handig apparaatje uit.
Maar goed, ik wil er geen heel technisch betoog van maken of een klaagzang. Ik wil het hebben over het opspelden van het zogenaamde clipje, trammetje of dasspeldmicrofoontje. Ik ben nog in de gelukkige omstandigheid dat dit over het algemeen het werk is van mijn collega, de geluidsman. Heel af en toe benijd ik hem, wanneer een bloedstollend mooie vrouw gezenderd dient te worden.
Welke man wil niet met toestemming freubelen op borsthoogte bij Katja Schuurman? Ik roep maar wat. Zo hebben we tijdens de opnamen van The Phone vreselijk gelachen toen de geluidsman problemen had met zo’n microfoontje en net even iets langer dan normaal nodig had bij een van de kandidates. Hij hoorde ook het regiesignaal via zijn portofoon en over dat kanaal maakten wij allemaal flauwe grappen, waarvan later bleek dat het meisje ze ook gehoord had.
Deze week mocht ik zelf een zendermicrofoon aanbrengen bij een dame die -voor techniek- onhandige kleding droeg. Het snoertje moest onder een dun truitje naar boven. Om een positie voor het microfoontje te vinden was het werpen van een blik op haar boezem onvermijdelijk en de enige plek voor het zendertje was aan haar BH bandje. Ik moet zeggen dat dit wellicht aanlokkelijk klinkt, maar ik vond deze handelingen behoorlijk onprettig. Je komt namelijk iets te dichtbij. Onvermijdelijk en meestal geen probleem, maar toch vreemd en vervelend.
Met terugwerkende kracht wil ik mijn excuses aanbieden aan al die geluidsmensen die ik uitgelachen heb als ze zeiden dat het zenderen van dames niet altijd even lollig is. Het zal zeker wennen wanneer je dit vaker doet, maar ik blijf toch liever op afstand. Wat dat betreft is een camera met zoomlens veiliger en minstens even effectief als het nodig is om even te gluren.