11e van de 11e

Maastricht. 08:44u. Deze donderdagochtend geen lange file voor Maastricht. Zou dit iets te maken hebben met het feit dat het een provinciale feestdag is? Of is het stilte voor de voorspelde storm?

Een week zonnetje schijnt nog. Ook de natuur in Limburg is prachtig geschminkt in feestelijke kleuren. Rood, geel en een beetje groen. Mick Jagger zingt me toe: 'tumbling dice'. Het is waarschijnlijk het laatste Engelstalige muziekstuk dat vandaag tot me komt.

10:55u. Welkom in Limburg. Het Vrijthof staat vol verklede gekken, de meeste al aan het bier. Burgemeester Onno Hoes maakt zich op voor zijn Vastelaovesdebuut. Ik klik de camera van het statief en leg deze op mijn schouder. Dat statief is verder alleen om het apparaat op te parkeren als we niks doen. Er liggen een regenhoes en een regenjas onder.

11:11u. Un zaelig nuujjaor! Het carnavalsseizoen '10/'11 is officieel van start gegaan met ritueel aftellen en een massaal gezongen "Waar in 't bronsgroen eikenhout". Dat zing ik altijd stiekem mee. Hoewel ik steeds minder met carnaval en alle bijbehorende tradities heb, is en blijft het Limburgs volkslied toch hèt volkslied.

12:33u. Volgende keer trek ik een shirt aan waarop staat dat ik niet van kaas houd, want die Limburgers zijn natuurlijk wel een beetje corrupt. Ze bieden me allerlei meegebrachte etenswaren aan, in ruil voor een paar seconden screentime. Ik speur uiteraard vooral naar snoezige snoepjes, schattige scheetjes en zoete zachte Gtjes. Het valt ook op dat shots van mannen in het publiek minder snel geschakeld worden dan beelden van prettige propjes.

13:11u. Even pauze. Tomatensoepie, broodje ham, broodje kaas, een Mars voor de energie en even opwarmen bij de straalkachel van Pierre Boels.

14:22u. Het wordt donker. Dikke druppels vallen in mijn nek. Is het bier of regen? De strakke regenhoes die ik gefabriceerd heb van een Komozak en een halve rol gaffertape is niet langer afdoende. Tussen twee nummers wurmen we de fabriekshoes -waar ik zo'n hartgrondige hekel aan heb- om de camera. Het bedienen van de lens is vanaf nu lastiger en de camera onderhands, aan het handvat bovenop, vastpakken gaat minder makkelijk. Mijn zeempje maakt overuren. Het is een godswonder dat het publiek blijft. Dit zijn met recht de diehard carnavalisten. En morgen de griep.

16:44u. Het is al lang niet leuk meer. Wat een van de krenten in mijn jaarlijkse werkpap hoort te zijn, is uitgedraaid op een koude natte boel. Ook het tweede lensdoekje kan ik inmiddels uitwringen. Het maakt van druppels op de lens vage strepen. De viewer is van binnen en buiten beslagen. Ik zie niks meer. Het minst onscherp zal wel scherp zijn. Mijn zwarte spijkerbroek is aan een kant doorweekt van het tegen het podium aan staan.

17:11u. Alle essentiële spieren verkrampen in de kou. Na zes uur live uitzending onder deze erbarmelijke omstandigheden ga je toch stiekem hopen op een stroomstoring of windvlagen van het kaliber dat de organisatie moet besluiten de rest van het evenement af te blazen. Maar dat gebeurt natuurlijk niet.

17:33u. We hebben vijfentwintig minuten voor het diner. Dat is genoeg om het voerbakje leeg te vreten. Gezond is anders, maarja het is carnaval. Dan eet je zoervleisj. Alleen zijn ze de frietjes vergeten...

18:55u. We maken ons op voor het optreden van de Janse Bagge Bend. Wat mij betreft elk jaar het hoogtepunt qua jeugdsentiment. Bovendien is Sollicitère weer een hartstikke actueel nummer. (En dat is een hint Veenstra!)

Ondertussen proberen Bart, Rik en Derk een nieuw confettikanon uit. Dit wonderlijke stunttrio krijgt over het algemeen alles voorelkaar, maar deze uitvinding valt mij een beetje tegen. Al Qaida of de jury van Het Beste Idee van Nederland zouden niet onder de indruk zijn van het plufje en een paar papiersnippers die vervolgens door de lucht dwarrelen...

20:11u. Het is klaar. De in Limburg wereldberoemde Beppie Kraft heeft zoals gebruikelijk afgesloten. We moeten alleen nog even opruimen. En zoals dat gaat op een dag als deze komt de regen opnieuw met bakken tegelijk uit de lucht.

00:11u. Warm bad en dito bed lonken. Onderweg ben ik nog een half uur gestopt voor zo'n befaamde 'powernap', anders was dit verhaal in de vangrails geëindigd. Kortom: blij dat ik thuis ben. Over een paar uur gaat de wekker en begint het volgende avontuur.