@rikske007

Op een dag –en ik vrees dat het niet meer heel lang zal duren- is multitalent Rik van Bree zelf cameraman en moet ik het zonder deze geweldige assistent doen. Natuurlijk gun ik de hardwerkende Limburger een prachtige carrière, maar eerlijk gezegd zou ik het stiekem niet erg vinden als hij nog jaren met zo’n grote bos kabel achter mij aan hobbelt. Rik is namelijk een held en dat zal ik even proberen uit te leggen.

Bij de grotere televisie programma’s die live worden uitgezonden of die worden opgenomen met meerdere camera’s tegelijk, zijn de camera’s meestal door middel van lange dikke kabels verbonden met een regiewagen. Voor de statische camera’s is dat geen enkel probleem, maar bij camera’s die zich snel moeten kunnen verplaatsen is een kabelassistent onontbeerlijk. Je moet iemand hebben die er voor zorgt dat de cameraman kan gaan en staan waar hij wil, de kabel niet in de knoop raakt en dat niemand over dat snoer struikelt. Daarvoor is een algemeen assistent en Rik is een van de betere die ik ken. Hij denkt altijd net twee stappen vooruit en dat is natuurlijk hartstikke prettig.

Er zijn mensen in Omroepland die minachtend neerkijken op zo’n kabelaar, maar cameramensen hebben altijd respect voor een goede kabelassistent. Die jongens (het zijn eigenlijk bijna altijd jongens!) zijn net zo onmisbaar voor het maken van een shot als het licht, de spanning, een lens en de camera zelf.

Onlangs moesten Rik en ik plaatjes maken tussen vierduizend hossende carnavalsvierders. Het was het Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer, een soort songfestival waar het carnavalsliedje van het jaar wordt uitgeroepen. Mede dankzij de feestelijke live uitzendingen van L1 is dit een hele happening geworden in het zuiden en er komt zoveel enthousiast publiek op af dat het eigenlijk gekkenwerk is om daar nog met een camera aan de kabel tussendoor te lopen. Maar met Rikske aan mijn zijde kan het.

Samen vormen we in dit soort idiote situaties een gouden duo. Een dikke en een dunne. Zeg maar clown en acrobaat. Een beetje Bert en Ernie ook. Q en Q, Bud Spencer en Terrence Hill of gewoon Asterix en Obelix.

Tijdens de hele avond ging het maar een keer heel even mis. Ik dacht dat we geklopt waren en dat onze twee honderd meter lange kabel definitief vast zat onder achtduizend dronken voetjes, maar mijn Spiderman werd even afgeleid door een blond engeltje met zachte G. Daar kan Mc Guyver natuurlijk niks aan doen. Ook deze James heeft gevoel en zijn recht op een echte Bondgirl. Zijn Twitternaam is dan ook goed gekozen.

Zo’n bloedmooi meisje kan ik wel begrijpen. Een stoere kerel die dan heel vriendelijk een praatje maakt met alle schoonheden die op zijn kabeltje trappen. Ook op dit punt is het geen slechte Rik. Het is ook geen bange Rik, vieze Rik, maar ja, soms wel een klein beetje een stoute Rik.

We konden pas verder nadat ik een shot van het prinsesje had gemaakt. Dat was voor mij en de televisiekijker overigens geen straf. Wel had ik eigenlijk even moeten wachten tot de beauty en mijn kabelbeast telefoonnummers hadden uitgewisseld. Noem het gerust een vorm van jaloezie. Niet dat ik zelf iets met dit jonge poppetje zou willen; ik wil Rik graag voor mezelf houden. Een vrijgezelle assistent is nou eenmaal vaker beschikbaar dan eentje die onder de plak zit bij Miss Universe.

Afijn. We hebben het overleefd. Rik en ik. Aan het eind van de avond kreeg hij van mij een ferme schouderklop en die heeft hij verdient. Maar dat is niet alles. Het ligt in de lijn der verwachting dat Rik straks rond Koninginnedag de jongste Omroepmedewerker zal zijn, die van Hare Majesteit een lintje in ontvangst mag nemen. Ridder in de Orde van de Triaxkabels. Ondertussen zal ik er, voor de vorm en de vriendschap, alles aan doen om deze held verder te helpen met zijn cameracarrière, maar ondertussen roep ik iedereen in Omroepland op om hem niet te snel veel wijzer te maken. Alleen zo kan ik nog lang en gelukkig werken met deze vrolijke assistent.