gastblog

De allerbeste inzending die is binnengekomen na mijn oproep voor gastbloggers is met stip die van collega Mathijs. Het is tot nu toe ook de enige reactie, maar dat neemt niet weg dat de vriendelijke cameraman uit Hilversum een prachtig verhaal voor ons heeft opgeschreven. Wat mij betreft krijgt Mathijs direct een vaste rubriek. Verhalen van dit kaliber plaats ik graag. Maar eigenlijk zou het nog beter zijn als hij begint met een eigen weblog!

You obey me!

door Mathijs Notten

Het begon eigenlijk al vreemd. Aan de andere kant van de lijn zei een dame dat we haar om half  één op moesten halen bij haar hotel. Wat we gingen filmen bleef onduidelijk.

De volgende dag stonden Timo, de geluidsman, en ik dus klaar bij het Hilton in Den Haag. In de lobby was niemand voor ons en toen ik haar belde zei ze: ‘Wait at the hotel, we come later to meet you’. Na een uurtje lekker in het zonnetje te hebben gewacht ging de telefoon. Weer zo’n lang telefoonnummer. ‘Where are you?’ Het was Wael, de presentator, die aan de slag wilde.

Sfeershots van Den Haag had hij nodig én een plek voor presentatieteksten. Na wat overleg werd besloten naar het Plein te gaan. Makkelijk parkeren, mooie shots van het Binnenhof op loopafstand. Daarna moesten we om 4 uur op drafbaan Duindigt een paardenrace draaien.

Aangekomen op het Plein probeerde we uit te leggen waar we stonden. Dit bleek moeilijker dan gedacht. “What is Parlement?’ vroeg onze man uit Abu Dhabi. Tja, hoe leg je dat even snel uit? Ook Queen Beatrix zei hem niets. Verder bleken de woorden ‘Ministers’ en ‘Government’ volstrekt onbekend voor hem.

Terwijl wij shots draaiden was Wael voornamelijk aan het telefoneren. Toen was het tijd voor de presentatieteksten. Waar hij over sprak, geen idee… Hij liep al pratend naar de camera, wees wat om zich heen en was snel tevreden.

Ineens begon er paniek te ontstaan. Waar wij waren, de race zou zo gaan beginnen. Snel naar de auto en op naar de paarden!

Terwijl Timo onze auto de sporen gaf begon Wael steeds drukker te bellen. Ook mijn telefoon ging. ‘Where are you? You must be here in 5 minutes!!’ Hoezo? We waren toch ruim op tijd? Nee, ineens begon de race al om half 4.

‘Go faster, go faster!’ riep Wael tegen Timo. Ondertussen kreeg ik voor de zoveelste keer te horen dat we écht op moesten schieten. En waarom ik niet had gevraagd hoe laat we verwacht werden. En dat het allemaal echt heel belangrijk was. Dit, een paar keer, afgewisseld met de woorden: ‘Obey me, I am paying for this!’. Dat wij niet professioneel waren. Het was een tirade waar geen eind aan kwam. Voor het geval het ons nog steeds niet helemaal duidelijk was toeterde ze nog eens in mijn oor dat we háár moesten gehoorzamen en zei ze: ‘Please, ignore that Clown’. En daarmee bedoelde ze de presentator, die met een angstige blik achter ons zat.

Uiteindelijk begon de race natuurlijk toch pas om 4 uur en hadden we alles. Mooi vooruitzicht is dat ze in juni nog een keer 6 dagen naar Nederland komen… 
Ben benieuwd wie er dan voor ze mag draaien.

foto: Timo Portengen