De zomerprogrammering op Reinonline duurt nog drie weken. Vanaf week 33 ben ik er weer met verse blogverhalen. Tot die tijd haal ik elke dag een stukje uit het archief van deze weblog. Deze week heb ik verhalen geselecteerd die horen bij het thema ‘vaderschap’. Onderstaande column schreef ik op 23 november 2009.
Lieve lief
Mijn lieve Lief is uit het juiste mamahout gesneden. Ik wist dat al, maar het kan desondanks ontroerend zijn wanneer je in tijden van crisis ziet hoe onmisbaar een echte moeder is. Daar kan geen papa (hoe betrokken ook) tegenop.
Misschien moet ik voor mezelf spreken en de situatie van de afgelopen nacht er even ter verduidelijking bij halen. Imme had hoge koorts. Ons arme meisje (vier maandjes oud) was zeer onrustig. Ze wilde om een of andere reden niet plat liggen. Hartverscheurende huilbuien hielden papa en mama uit de slaap.
Papa was ook niet echt lekker. Wellicht had ik in mindere mate last van hetzelfde virus. Het leek echter aanstel, om onder de permanente zorg voor de kleine Imme uit te komen. Die paar keren dat ik ben opgestaan om Imme even te troosten werd het niks. Bij mij ging ze alleen maar harder snikken. Dat zegt veel over de band tussen moeder en dochter, maar wellicht ook iets over mij.
Als ze even sliep moest ik hoesten en waren we terug bij af. Maar mijn lieve Lief gaf geen kik. Rustig, zoals een echte moeder betaamt, pakte ze keer op keer haar dochter uit het wiegje. Het leidde tot een slapeloze nacht. Nou heb ik ook niet veel geslapen, maar meer dan mijn vrouw.
De afgelopen tijd heeft lieve Lief het toch al behoorlijk voor haar kiezen gehad, want Imme drinkt (nog steeds!) niet uit een flesje. Dat betekent dat moeders geen hele dagen van huis kan en halsbrekende toeren uit moet halen om werk te combineren met de zorg voor onze prachtige dochter. Hoe zwaar dat is zie je alleen als je een paar dagen mee kan lopen. Ik heb de afgelopen maanden nog meer respect voor mijn vrouw gekregen.
Vanmorgen vroeg, toen Art alweer wakker werd, zag ik mijn lieve Lief met Imme op de arm zitten. Ze knuffelde haar poppetje alsof er niets aan de hand was. Zoveel geduld, liefde en warmte; ik werd er even emotioneel van.
Mamahout, dat is zacht hout met een ongekende veerkracht en super sterk. Mijn lieve lief is van massief mamahout. Zonder haar ben ik nergens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.