Echte makkers zijn nooit zomaar je vrienden. Er ligt een mate van gelijkgestemdheid aan ten grondslag. Raakvlakken. Zoiets ontstaat, omdat je dezelfde interesses hebt, eenzelfde passie of vergelijkbare smaak. De basale zaken, daar draait kameraadschap om. Het eens zijn over de mooie dingen des levens.
Afijn.
‘Ze is heel mooi’, hadden ze gezegd en omdat zij het zeiden twijfelde ik niet. Over smaak valt te twisten, maar wij weten wel wat mooi is. ‘Ze heeft stijl, klasse en is niet schreeuwerig!’ Ook dat klonk veelbelovend.
Ik had wel eens een plaatje gezien. Stiekem. Sommige dingen deel je namelijk eerst met een select gezelschap voor je er mee naar buiten komt. Dat is waar vrienden voor zijn. En ik moet bekennen dat die plaatjes meer dan de moeite van het bekijken waard waren, maar ze wakkerden vooral mijn nieuwsgierigheid aan. Het geeft een beeld, maar zegt lang niet alles. Foto’s vertekenen of zijn net uit de verkeerde hoek genomen.
Natuurlijk hecht ik waarde aan de opinie van mijn vrienden en vertrouw er op dat zij geen onzin verkopen, maar een echte schoonheid wil je met eigen ogen aanschouwen. Van voor en van achteren. Van top tot teen. Liefst even voorzichtig aanraken. Kijken, kijken. Daar ben ik (camera)man voor.
Het duurde en het duurde. Ik wist dat ik op een dag oog in oog met haar zou staan, maar ik moet bekennen dat het mij te lang duurde. Zeker de laatste weken. Die vrienden kregen steeds meer contact met haar en kwamen met de wildste verhalen, terwijl ik geduldig moest afwachten.
Dat ze in mijn leven zou komen was onvermijdelijk. Zo gaat het nou eenmaal met de liefjes van je vrienden. Ik had kunnen wachten tot vrijdag, maar ik wilde dat het vandaag gebeurde. Ongeduldig als ik ben. Daarvoor moest ik wel op en neer naar Hengelo rijden. Het was gelukkig de moeite waard. Sjongejongejonge. Die kornuiten hebben geen woord gelogen.
Wat is ze mooi!
Ik ben er nog steeds een beetje sprakeloos van. Indrukwekkend is het woord.
Nog twee nachtjes slapen en dan ontmoet ik haar voor de tweede keer. Het is niet chique om het zo plat te zeggen, maar ik mag erbij zijn als ze ‘ontmaagd’ wordt. Stiekem ben ik daar nog trots op ook.
Waarschijnlijk kan ik daarna iets zinnigs zeggen over haar karakter. Nu houd ik het even bij een eerste indruk en uiterlijkheden: Jongens, wat is de splinternieuwe OBV5 van Facility House Broadcast Partners (Viditech) een adembenemend mooie reportagewagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.