7 hoofdzonden (met betrekking tot cameramensen)

Jaloezie

Opdrachten zijn te vergelijken met meisjes. Een cameraman wil altijd de allermooiste. Ook al heeft hij zelf een geweldig project in zijn agenda staan; hij wordt jaloers als een collega er vandoor gaat met een klus die nog meer tot de verbeelding spreekt. Meestal is er sprake van gezonde rivaliteit en gunnen cameramensen elkaar alles, maar soms is er iemand die voortdurend zijn collega's in de wielen rijdt. Of geniet een enorme knoeier de voorkeur. Dan gaat het mis. Voor je het weet zitten cameramensen in een crewbusje te roddelen, terwijl dat natuurlijk niet hoort. Een goede cameraman laat echter niet blijken dat hij jaloers is, al is dat wel eens knap lastig...

Woede

Als je aan de camera komt wordt een cameraman boos. Daar moet je vanaf blijven! Het is een duur ding en hij is er zuinig op. Woedend wordt de cameraman wanneer je die camera aanraakt terwijl hij een shot aan het maken is. Of als iemand stoot tegen de arm waarmee hij het apparaat steady probeert te houden. Op het onredelijke af. Ook al zijn de bedoelingen nog zo goed. Zelfs wanneer je een cameraman probeert te behoeden voor een ongeval of wil waarschuwen als hij een belangrijk moment dreigt te missen. Fluister het in zijn linker oor, tik tegen zijn been of (liever nog) even op zijn billen, maar stoot nooit tegen zijn arm of tegen de camera. Nooit! Anders wordt hij hels.

Luiheid

In Omroepland is luiheid een doodzonde. Zeker voor beginners. Geef nooit toe dat je moe bent. Probeer je niet te drukken, want je valt genadeloos door de mand. Het is juist de kunst om altijd en overal te zien waar je even bij kunt springen.

Toch ben ik er trots op dat ik persoonlijk bij RTL GP de geuzennaam 'luie cameraman' heb gekregen. Zij verwarren lui namelijk met efficiënt. Je kan het namelijk ook overdrijven. Als er 20 meter verderop iets gebeurt kan je de camera van het statief rukken, er met veel bombarie op af hollen en 10 seconden later (compleet buiten adem) een shot maken, maar je kan ook inzoomen met je telelens. Dan heb je sneller een bruikbaar plaatje en is het in veel gevallen een spannender beeld.

Als een Formule1 auto tijdens de vrije training twee pitboxen verderop de garage verlaat kan je als een dolle stier die kant op hollen, maar dan heb je het shot toch al gemist. Je kan beter rustig blijven en wachten tot hij weer binnen komt. Wie op deze manier 'lui' is en de tijd neemt om even rond te kijken voor hij op 'record' drukt, komt over het algemeen terug met beter materiaal dan zo'n poppenkastcameraman.

Hoogmoed

Een cameraman moet weten waar hij staat. Er zijn natuurlijk altijd jongens die zich overal doorheen bluffen en er mee weg komen, maar wie bijvoorbeeld geen enkele ervaring heeft met een cameracrane en roept dat hij het wel 'even' zal doen, loopt het risico om keihard op zijn bek te gaan. Dat geldt ook voor steadicam of andere specialismen. En verhalen over grote mislukkingen blijven lang hangen in Omroepland. Heel erg lang.

Hebzucht

Cameramensen en hebbedingetjes. Die twee horen bij elkaar. Een deel van het vak draait namelijk om de spullen waarmee je werkt en de gadgets die het leuker, mooier of gemakkelijker maken. Elke cameraman heeft zo zijn wensen. Ideeën over wat te doen als hij de Staatsloterij wint: spulletjes kopen. Mooie speeltjes. Lenzen, lampjes, cameraatjes, filtertjes, computertjes, statiefjes, railtjes met dollytjes, enzovoort.

En je hebt cameramensen die al zijn doorgeslagen. Die kunnen het over iets anders dan spullen hebben. Over het algemeen zitten regisseurs en verslaggevers daar niet op te wachten. Freaks die de techniek boven de inhoud stellen kunnen vaak hele mooie dingen maken, maar ze zijn vreselijk vermoeiend als je bij ze in de auto zit. Of tijdens de pauze. Evenals cameramensen die het altijd over geld hebben. Zij kunnen beter bij een bank gaan werken dan bij de televisie.

Onmatigheid

De groothoeklens. Een veelvraat. Altijd alles in beeld; altijd alles scherp. En het wordt steeds wijder. Eerst had je de 8x, toen kwam de 9x. Nu heb je de 11x en inmiddels ook de 14x groothoeklens. Volgens mij moet het niet gekker worden. Nog even en de cameraman moet oppassen dat in uitgezoomde stand zijn eigen tenen niet in beeld komen. Los van de vervorming is het een hele makkelijke / luie lens. Leuk voor de cowboys van het nieuws. Prima voor effectshots en handig in piepkleine ruimtes, maar verder is de groothoeklens vooral uitermate geschikt voor het lenskistje.

Lust

Hoewel ik een aantal geweldige cameravrouwen ken is cameraman nog steeds voornamelijk een beroep voor jongentjes die er stiekem ook een beetje voor gekozen hebben omdat het stoer is. En er zijn serieus meisjes die vallen voor het fenomeen cameraman. Nou wil ik niet klagen, zeuren of zielig doen, maar zelf heb ik al jaren geen last meer van dit soort beroeps gerelateerde groupies. (En ik weet heus wel waar dat aan ligt.)

Toch zijn er legio verhalen van collega's die schitterende vlekken op het Gooise matras gemaakt hebben. De ware starfuckers kan je herkennen aan een groothoeklens, hippe kleding en vlotte babbels. Lang niet altijd aan hun prachtige shots of kennis van zaken. Maar dat ik dit schrijf heeft wellicht ook weer te maken met het begin van deze column: de jaloezie.