natte prak

"Er is geen verzekering die een compliment maakt als het mis gaat."

De stellage voor een televisiecamera noemen wij in Omroepland 'een prak'. Deze term is afgeleid van praktikabel; een woord dat niet in alle woordenboeken voor komt. In de theaterwereld betreft het plaatselijke verhoging van het speelvlak. Een podium op een podium. In Omroepland kom je ze in allerlei soorten en maten tegen. Van een simpele tafel of een podiumdeel tot metershoge steigers.

Ik heb in mijn carrière al op heel wat verschillende prakken gestaan. Er zijn zelfs gespecialiseerde firma's die zich hebben toegelegd op het bouwen van dergelijke verhogingen voor televisiecamera's, maar dan kost een prak geld en dat is niet altijd de bedoeling. Vaak wordt het overgelaten aan de organisatie van een evenement. Die huren dan in het beste geval een plaatselijke steigerbouwer in. Meestal is het wel stevig, maar lang niet altijd stabiel. De ondergrond voor een camera moet recht zijn en mag niet bewegen als de cameraman een stapje opzij doet. Dat zijn toch andere voorwaarden dan de eisen die een bouwvakker of een schilder stelt.

Met enige regelmaat tref je een gammele rolsteiger of een wankele stellage die niet bepaald veilig is. Dan is het improviseren geblazen. En een heel enkele keer moet je zelfs serieus de vraag stellen of het wel verantwoord is om met een camera op een bepaalde positie te gaan staan. Meestal gaat het dan om de veiligheid van een cameraman, maar deze week had ik bij de Boschparade een wel bijzonder gevalletje bij de hand.

Een prak die zo laag was dat er weinig gevaar was voor de cameraman. Als hij er al af zou kukelen, zou de landing buitengewoon zacht zijn. Het ging meer om de risico's voor de camera. Deze prak stond namelijk midden in het water! Ze hadden hem exact volgens de eisen van de opdrachtgever gebouwd; precies tien centimeter boven de waterspiegel. Alleen was het water van rivier de Aa in Den Bosch daarna nog negen of tien centimeter gestegen. Het zou zo een prima prak zijn voor 'Jezus' de musical. Als er een bootje voorbij kwam kreeg je natte voeten door de golfslag.

Dit bouwwerk was stevig genoeg. Uiteraard keurig waterpas en het voldeed aan de afmetingen die wenselijk zijn, maar het platform was ook spekglad. Het zag er uit alsof de peperdure camera zo het water in kon glijden. Er is natuurlijk geen verzekering die een compliment zal maken als het mis gaat.

'Dit lijkt me nou echt een mooie positie voor jou!', had Bart van Omroep Brabant direct geroepen. Niets is hem te dol om mij te helpen aan inspiratie voor deze weblog. Ik zag er de lol wel van in. Niet nadenkend over de aantrekkingskracht van water in combinatie met avondzon op muggen en ander ongedierte.

Ik deed mijn schoenen uit, rolde de broekspijpen op tussen de platgetrapte brandnetels en ging op onderzoek uit. Heel voorzichtig beklom ik het tijdelijke vlondertje. Het was inderdaad glad en nat, maar dit was ook een prachtige positie om close opnamen te maken van de parade van kunstenaars op en in het water. In overleg met Bart en Derk van FacilityHouse besloten we de uitdaging aan te gaan.

Eerst legden we rubber matten op de vloer. Vervolgens schroefde Bart de plankjes, die we vaker onder het statief leggen, vast en bouwde ik de camera zo laag mogelijk op. Ook spraken we af dat er de hele tijd iemand in de buurt van camera 2 zou blijven, om te voorkomen dat een onverlaat op dit onbewoonde eiland zou klimmen. Vervolgend ben ik snel de stad in gelopen om laarzen te kopen... en een zwemband voor de grap.

Het was uiteindelijk een geweldige positie. De plaatjes waren fantastisch. Mede dankzij een prachtig ondergaande zon en de bijzondere drijvende kunstobjecten van de Boschparade. Ik heb genoten op een van de meest unieke camerapraks waarop ik ooit heb mogen staan.

Alleen die muggen! Dat het beeld af en toe niet helemaal stabiel was lag niet aan de prak. Het waren geen hikjes, maar prikjes. Daar had ik gevarentoeslag voor moeten vragen. Als ze mij voor elke muggenbult extra zouden betalen, dan was de zomer in financieel opzicht nu al goed geweest.