regie

Anno 2012 zijn er nog steeds regisseurs die diep zuchten als het even niet gaat zoals zij willen. Grote mensen die 'Tsss' of 'Thhhhhhh' zeggen als een cameraman even door zijn scherpte schiet, niet direct op commando gaat zoomen of net niet snel genoeg anticipeert.

Neem van mij aan dat die cameraman zelf ook door heeft dat het niet helemaal lekker gaat. Hij is kort afgeleid; neemt in een split second de verkeerde of gewoon een andere beslissing. Soms is het even worstelen met alle keuzes die een cameraman moet maken. Bovendien kan zelfs de beste cameraman op aarde geen gedachten lezen.

Cynische regisseurs zijn het ergst. Zij die openlijk mensen afzeiken, terwijl iedereen het over de intercom kan horen. Dat is een methode die absoluut niet werkt. Je krijgt een onzekere ploeg die geen risico's meer durft te nemen. Mensen gaan hun eigen hachje redden en op safe spelen onder het motto: 'Als hij mij maar niet voor lul zet!'

Zo'n crew doet alleen nog wat de regisseur opdraagt. Ze zullen de regisseur zeker niet redden als hij er zelf een keer naast zit. No way! Het worden schijtlijsters en daarmee win je de oorlog niet.

Toch komt het best vaak voor dat zelfs zeer ervaren regisseurs niet in staat blijken te zijn om cameramensen, een schakeltechnicus, beeldtechnici, geluidsmannen, de opnameleider en productiemedewerkers op een positieve manier aan te sturen. Soms is dat pure onmacht. Regisseurs die wel op deze bevoorrechte positie terecht zijn gekomen, maar die het eigenlijk niet aan kunnen. Die gaan hakken en zagen om zichzelf groter voor te doen dan ze feitelijk zijn. Dat zijn eigenlijk heel sneue gevallen.

Er is echter ook een groep regisseurs die denken dat het zo hoort. Die echt op de troon klimmen en zich gaan gedragen als halve dictators. Regisseurs die vinden dat angst moet regeren en die denken dat ze de ploeg op scherp zetten door er eentje uit te pikken die dan de sigaar is. Maar als de dirigent chagrijnig is, moet je niet stom staan te kijken wanneer uiteindelijk het hele orkest vals gaat spelen.

Begrijp me goed; ik heb niks tegen kritiek en in het heetst van de strijd kan je heel veel zeggen. Het gaat natuurlijk om de manier waarop. Dat is precies waar het hele vak van regisseren om draait. Communicatie! Je moet weten wat je wil en hoe je het voorelkaar krijgt. Dan mag je soms best streng zijn, maar met gemene opmerkingen, het hard op de man spelen of ronduit botte commentaren schiet je niks op. Je moet elkaar achteraf nog recht in de ogen kunnen kijken, op de schouder willen kloppen en de gelegenheid geven om uitglijertjes toe te lichten.

In mijn ogen is een goede regisseur iemand die zijn ploeg juist sterker maakt. Iemand die iets wil opbouwen, niet afbreken. Die zorgt dat de hele ploeg voor hem door het vuur gaat; dat ze veel meer dan 'zomaar hun best' willen doen.

Als je mensen vertrouwen geeft dan worden ze doorgaans sterker. Als je ze afbrandt gaan ze eerder fouten maken. Voor je het weet worden ze nerveus en stapelen ze fout op fout. 

Met zuchten in de intercom schiet je in elk geval niks op. Echt niet.