2000

Ik heb me laten vertellen dat iedereen, die op 30 april aan het werk is bij de troonswisseling in Amsterdam, grondig wordt gescreend door de veiligheidsdiensten. We hebben ons inmiddels allemaal moeten aanmelden op een site van de politie en nu worden we geanalyseerd. Ergens in een mailtje las ik dat ze zelfs naar websites, Facebook en Twitteraccounts zullen kijken.

Ik wens ze succes!

Het is natuurlijk volstrekt logisch en onvermijdelijk in deze tijd, maar ik vraag me wel af hoeveel mensen hier de komende dagen druk mee zijn. Alleen al de lijst met medewerkers van de NOS is ontzettend lang. Nou zijn dat allemaal heel aardige en vredelievende mensen, maar ze zullen toch doorgelicht moeten worden. En dat is een hele kluif kan ik je melden.

Ik volg namelijk zelf een groot deel van deze mensen op Facebook en/of Twitter, omdat het nou eenmaal aardige collega's zijn en ik graag wil weten wie, waar, wat uitspookt. Omdat in Omroepland iedereen regelmatig van project wisselt is het leuk om bij te houden wie met wie werkt. Dankzij de social media kan je tegenwoordig prima bijhouden hoe de hazen lopen. Je ontdekt wie het eerst met nieuwe speeltjes speelt en het is altijd prettig om te lezen dat het eten ergens anders nog slechter geregeld is.

Maar dat kost heel veel tijd!

Ik vrees dat mijn Twitter en Facebookverslaving meer dan een uur per dag in beslag neemt en dan kan ik echt niet op alle aanbevolen linkjes of filmpjes klikken. Ik volg 'slechts' een stuk of 100 Twitteraars en heb ik een kleine 500 Facebookvrienden, waarvan misschien de helft ook actief is. Toch verschijnen er ieder uur tientallen nieuwe berichten en actiefoto's. Als je dat goed wilt bijhouden heb je er een dagtaak aan. Laat staan dat je ook nog in de geschiedenis van al die figuren moet duiken...

Om nog maar te zwijgen over blije eikels met een weblog. Opscheppers die hele verhalen publiceren. Twee of drie keer per week, minimaal 700 woorden. Wie gaat dat allemaal nalezen?

Neem nou deze weblog: Reinonline. Het is begonnen op 1 juni 2005 en nu ben ik exact 2.000 blogposts verder.

Ja, feliciteer me maar!

2000 verhalen. Voornamelijk hele lappen tekst. En vraag mij niet waarover ik zoal geschreven heb. Het is teveel om op te noemen. Vaak weet ik het zelf niet meer. Dan heeft iemand het over een stukje dat is blijven hangen en moet ik het thuis even opzoeken om te weten wat ik ook alweer precies getypt had.

Alle kritische woorden die je een screenings-zoekmachine zou kunnen meegeven zullen in de loop der jaren allemaal wel een keer aan bod zijn gekomen. Waarschijnlijk in een positieve context, maar dat ziet die computer natuurlijk niet.

Toch heb ik goede hoop dat ik er op 30 april bij kan zijn. Mijn registratie is inmiddels in goede orde ontvangen en tot nu toe ben ik nog nooit geweigerd als het om het Koningshuis ging. Maar als ze mij voor 30 april nog een keer helemaal willen doorlichten, dan zullen ze overuren moeten maken. Desnoods hulptroepen van de KGB inhuren. Of heb ik nu net dat ene woord gebruikt dat niet genoemd mag worden?