Om acht uur stond ik in mijn joggingbroek en
met mijn gympies aan op straat. Niet om te gaan sporten, ben je mal. Ik wilde
even checken hoe glad het was. En het was glad! De Drususlaan in De Meern leek
wel een pas gedweild Thialf. Wat was ik blij dat ik vandaag nog niet hoefde te
werken. De clubjes van de kinderen kon ik afbellen zonder me bezwaard te
voelen. Een afspraak met vrienden in Vught is belangrijk, maar niet dringend
genoeg om er de no-claim voor op het
spel te zetten. We konden met een gerust hart thuis blijven. Na de koffie, het
douchen en aankleden heb ik de slee voor het eerst in vier jaar weer eens
tevoorschijn getoverd.
Ondertussen vroeg ik me af wat ik gedaan had als ik wél had moeten werken. Dan was ik waarschijnlijk gewoon gegaan. Want wanneer bel je af?
Een paar jaar geleden moest ik naar een wedstrijd van AZ op de dag dat het net gesneeuwd had en de wegen behoorlijk onbegaanbaar waren. Ik ben extra vroeg vertrokken en via Hilversum naar Alkmaar gegleden. Gekkenwerk was het, maar we gingen allemaal. Dus waren we met de crewbusjes al bijna bij het stadion op het moment dat er gebeld werd met de mededeling dat de wedstrijd was afgelast. Het was te gevaarlijk op de weg voor al het voetbalpubliek. Wij konden omkeren en terug glibberen. Zo heb ik lang geleden ook eens in Leeuwarden voor het stadion van Cambuur gestaan. Dat was zelfs in de tijd dat de winterband in Omroepland nog uitgevonden moest worden. Ik herinner me ook een reis naar Heerenveen die de eerste dertig kilometers totaal onverantwoord leek.
Ik vind ijzel moeilijk weer. Het kan heel plaatselijk zijn, waardoor mensen verderop je voor gek kunnen verklaren. Je kan er door overvallen worden. En wat doe je als je moet, zoals bijvoorbeeld de vrachtwagenchauffeurs die vanavond in het nieuws ook nog eens de wind van voren kregen? Volgens een of andere belangenorganisatiepief mag je van professionele weggebruikers verwachten dat ze niet zo massaal van de weg raken. Een ‘deskundige’ die ook eens met zijn snuit op Het Journaal wilde. Alsof al die chauffeurs uit vrije wil achter het stuur kruipen en voor de grap scharen op de A-zoveel. Die truckers hebben blijkbaar weinig keuze, zoals ik ook geen echte keuze had gehad als ik vandaag moest werken. Stel je eens voor dat er vandaag geen schaatsen was uitgezonden, omdat mijn collega’s hadden besloten niet te rijden in dit weer. Dan had je ze moeten horen. En dat begrijp ik ook wel weer. Ik hoop in elk geval dat al mijn collega’s vandaag veilig zijn aangekomen op de locaties waar ze moesten werken en dat ze ook weer heel thuis komen. Alleen in het geval van het belachelijke interview met die mijnheer Potgraven van Verkeersdienst VID was het wellicht beter geweest als de dienstdoend cameraman vanmorgen toch maar had besloten om thuis te blijven.
Ikzelf heb een heerlijk dagje gehad met vrouw en kinderen. Wat werk betreft begint mijn 2017 morgen pas. Dan is het weer beter.
Ondertussen vroeg ik me af wat ik gedaan had als ik wél had moeten werken. Dan was ik waarschijnlijk gewoon gegaan. Want wanneer bel je af?
Een paar jaar geleden moest ik naar een wedstrijd van AZ op de dag dat het net gesneeuwd had en de wegen behoorlijk onbegaanbaar waren. Ik ben extra vroeg vertrokken en via Hilversum naar Alkmaar gegleden. Gekkenwerk was het, maar we gingen allemaal. Dus waren we met de crewbusjes al bijna bij het stadion op het moment dat er gebeld werd met de mededeling dat de wedstrijd was afgelast. Het was te gevaarlijk op de weg voor al het voetbalpubliek. Wij konden omkeren en terug glibberen. Zo heb ik lang geleden ook eens in Leeuwarden voor het stadion van Cambuur gestaan. Dat was zelfs in de tijd dat de winterband in Omroepland nog uitgevonden moest worden. Ik herinner me ook een reis naar Heerenveen die de eerste dertig kilometers totaal onverantwoord leek.
Ik vind ijzel moeilijk weer. Het kan heel plaatselijk zijn, waardoor mensen verderop je voor gek kunnen verklaren. Je kan er door overvallen worden. En wat doe je als je moet, zoals bijvoorbeeld de vrachtwagenchauffeurs die vanavond in het nieuws ook nog eens de wind van voren kregen? Volgens een of andere belangenorganisatiepief mag je van professionele weggebruikers verwachten dat ze niet zo massaal van de weg raken. Een ‘deskundige’ die ook eens met zijn snuit op Het Journaal wilde. Alsof al die chauffeurs uit vrije wil achter het stuur kruipen en voor de grap scharen op de A-zoveel. Die truckers hebben blijkbaar weinig keuze, zoals ik ook geen echte keuze had gehad als ik vandaag moest werken. Stel je eens voor dat er vandaag geen schaatsen was uitgezonden, omdat mijn collega’s hadden besloten niet te rijden in dit weer. Dan had je ze moeten horen. En dat begrijp ik ook wel weer. Ik hoop in elk geval dat al mijn collega’s vandaag veilig zijn aangekomen op de locaties waar ze moesten werken en dat ze ook weer heel thuis komen. Alleen in het geval van het belachelijke interview met die mijnheer Potgraven van Verkeersdienst VID was het wellicht beter geweest als de dienstdoend cameraman vanmorgen toch maar had besloten om thuis te blijven.
Ikzelf heb een heerlijk dagje gehad met vrouw en kinderen. Wat werk betreft begint mijn 2017 morgen pas. Dan is het weer beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.