hup juf!

De juf van mijn zoon raakte de kern van veel problemen in het basisonderwijs, toen ze vertelde hoe schuldig zij zich voelde over de geplande werkonderbreking, afgelopen dinsdagochtend. Ze vond het heel erg dat de leerlingen de dupe waren en ouders een ‘opvangprobleem’ hadden. Dit zegt volgens mij veel over de betrokkenheid van al die leerkrachten in het (basis)onderwijs. Altijd eerst aan anderen denken. Het feit dat ze nooit ‘nee’ kunnen of durven zeggen. Er zit geen rem op. Elke vernieuwing moet gelijk worden opgepakt. Als er geen vervanging voor een zieke collega is, stroomt de klas voller dan vol. Iedere leerling heeft tegenwoordig recht op een geheel eigen aanpak en ze moeten alles kunnen verantwoorden. Dagen zonder pauze zijn geen uitzondering. Voorbereiden en nakijken in de avonduren of weekenden ook niet. Ze gaan maar door. Altijd en eeuwig spookt door hun hoofd dat het maar niet ten koste mag gaan van het onderwijs. Als de leerlingen maar niet de dupe worden. Als de leerlingen maar niet de dupe worden…
Dus zijn alle meesters en juffen inmiddels volleerd circusartiesten, die dag en nacht bordjes hoog houden. En stiekem komen er steeds weer nieuwe bordjes bij. Vaak ongemerkt. Dan hebben ze weer iets verzonnen in Den Haag, in de media, bij de MR, de OR, in de lerarenkamer, de bestuurskamer, de directiekamer of in de huiskamer. Telkens komen er kleine of grotere taken bij, maar nooit is er extra tijd. Of geld.
Dus vind ik het heel goed dat de meesters en juffen nu eindelijk eens aan de bel trekken. Zij verdienen een eerlijker salaris en er moet hoognodig gekeken worden naar de werkdruk. Begin nu niet over die lange zomervakanties, want laat ze maar eens uren bijhouden. Dat gebeurt in het onderwijs helemaal niet, maar als alle leerkrachten opschrijven hoeveel ze in werkelijkheid werken en dat afzetten tegen de uren waarvoor ze betaald krijgen, dan schrikken we ons na een jaar kapot. Wat de meesters en juffen voor dit land doen is onbetaalbaar. De politiek moet eindelijk eens kiezen voor de leraar en ophouden met goed zorgen voor die arme bankdirecteur. Kort door de bocht is dat mijn mening. Niet bij de ABN AMRO, maar op school wordt de basis gelegd voor de toekomst van ons land.
Daarom hebben we gisteren met een groot aantal ouders en kinderen van de Daltonschool Apollo11 in De Meern een ‘warm welkom’ georganiseerd voor het team van die school. In het uurtje dat de werkonderbreking slechts duurde is er met stoepkrijt een rode loper op het schoolplein getekend. Kinderen hebben protestborden en spandoeken gemaakt met daarop ludieke opstekers voor hun meester of juf. Een moeder had taarten gebakken, een ander had bloemen geregeld en een handige vader had gezorgd voor een ereboog waar de leerkrachten onderdoor moesten lopen. Daarop stond de tekst: ‘Trots op jullie tot de maan en terug!’
Toen om half tien de leerkrachten naar school kwamen stond er een erehaag van leerlingen en ouders. Met veel gejoel, luid applaus en vijftig confettikanonnen werden ze als echte helden ontvangen. Het was schitterend om te zien dat er gelukkig ook nog veel waardering is voor de passie en liefde waarmee deze lieve mensen in het ouderwijs hun werk doen. Ik kreeg er in elk geval kippevel van. Of is het kippenvel? Even aan de juf vragen…