ja maar ...

De Meern. In mijn begintijd als cameraman keken we bijna elke avond met een groepje collega’s kritisch naar het AT5 Nieuws. Ondertussen bespraken we de ervaringen van die dag en we deelden onze kennis. Alle kritiek was opbouwend. Ik zag die ovale tafel bijeenkomsten als unieke leermomenten. Tot op de dag van vandaag kan ik me praktische tips van collega’s uit die periode herinneren. 
Er kwam op een bepaald moment een eigenwijs mannetje bij die deze informele evaluaties voor mij verpeste. Hij had op alles een ‘Ja, maarrrrrr...’ En dan volgde er meestal een kutexcuus. Het lag aan de apparatuur, de omstandigheden, productie of de verslaggever, maar nooit aan hem. 
We hebben eens overwogen om een zogenaamde ‘Ja-maar-piekenpot’ in te stellen. Een spaarvarken waar iedereen die met een slap excuus kwam een gulden in moest stoppen. Aan het eind van het jaar zouden we dan van alle smoezen en uitvluchten gaan uiteten. Maar na een avondje turven zijn we van dit plan afgestapt. Die ene eigenwijze collega zou binnen een maand failliet gaan en wij zouden drie maal daags op zijn kosten kunnen eten. Toen we hem met deze belangrijke beslissing confronteerden zei hij: ‘Ja, maar...’ En wat volgde was geen grapje.
Later ging hij er ook nog vandoor met het meisje waar ik hopeloos verliefd op was. Ik stond er bij, keek er naar en kwam niet verder dan een verontwaardigd ‘Ja, maar...’ 
Sindsdien ben ik allergisch voor mensen die in mijn ogen te veel jamaar’en. Ik haat types die altijd met een lulverhaal hun straatje schoonvegen en van afschuiven hun core-business hebben gemaakt. Het zijn vaak personen die denken dat ze keihard werken, zichzelf helemaal geweldig en belangrijk vinden, maar in feite niet bereid zijn echt aan te poten. Ze verdoen hun tijd liever met het verzinnen van uitvluchten.
Ja, maar daar kan ik niks aan doen. Ja, maar daar ga ik niet over. Ja, maar dat gaat niet zomaar. Ja, maar ik wist dat niet. Ja, maar daarvoor moet je eigenlijk bij die-en-die zijn. Ja, maar daar moeten we eerst over vergaderen. Ja, maar die spullen zijn ook heel oud. Ja, maar dat had je niet gezegd. Ja, maar daar kan ik natuurlijk niet aan beginnen. Ja, maar ik ben pas ziek geweest. Ja, maar weet je wel wat dat kost. Ja, maar ik ben ook zo druk. Ja, maar anderen doen dat ook zo. Ja, maar dat is een heel zwaar ding. Ja, maar dan wil ik wel dat jij ook eens...
Ja, maar de brug stond open.
Aaaaaaargh!

Mister Ja Maar heb ik al een eeuwigheid niet meer gezien. Het is vast de kwaadste niet, maar ik zit niet echt op hem te wachten. De laatste keer dat ik hem sprak ging het goed, maar het kon beter. De relatie met dat meisje is jaren geleden op de klippen gelopen. 
Ja, maar dat lag natuurlijk aan haar.