lekker blauw

Eindhoven. Ik zit in een blauwe fase. De laatste tijd vind ik blauwe beelden mooi. Dat heeft overigens helemaal niets met de smurfenrage te maken. Ook niet met Picasso. 
Een videocamera is ingesteld op kunstlicht. Als je gaat filmen bij daglicht moet je het apparaat foppen met behulp van een ingebouwd filter. Doe je dat niet, dan worden de opnamen blauw. 
Vroeger was een blauw shot uit den boze. Het ultieme bewijs van prutswerk. Als de beelden blauw waren, had de cameraman een verkeerde witbalans gekozen. Bij daglicht gedraaid in kunstlicht settings. En dat was een doodzonde. 
Nu vind ik het te gek. Prachtig. Schitterend kil en koel. Blauw is rauw. Filmisch. De kleur van de schaduw, het licht van de maan. Een onbewolkte hemel overdag.
Blauw, blauw, blauw.
Mijn blauwe periode is ingezet door het programma The Phone. Daar draaien we alles op een filter dat tussen kunst en daglicht in zit (4300 Kelvin). Zo worden de buitenopnamen koel en binnenopnamen bij gloeilicht warmer dan normaal. Mooi. 
Nog niet iedereen heeft begrip voor blauwe beelden. Er zijn collega’s die denken dat het mis is gegaan. Daarom moet deze keuze vooraf goed worden doorgesproken met de regisseur, want als je eenmaal in blauw hebt gedraaid kan je het bijna niet meer herstellen. Het is ook een stijl die je voor een specifiek programma of onderwerp moet hanteren. Je kan het niet een beetje doen. Het is alles of niets. 
Dus meestal toch maar niet.
Thuis hoef ik op dit punt aan niemand verantwoording af te leggen. Daarom maak ik de laatste tijd veel foto’s in blauw. Het resultaat is geweldig. Misschien vind ik het over een paar jaar wel heel erg 2008, zoals ik heden ten dage de warme ‘gele’ beelden van een paar jaar geleden niet meer super mooi vind. Maar nu kan ik even niet anders. 
Alles lekker blauw!