De Meern. Opeens stond ze daar voor me. Mijn oude liefde. Gelijk kwamen allemaal prachtige herinneringen boven drijven. Wat hadden we samen veel meegemaakt. Zij en ik.
In die jaren, van 1986 tot ongeveer 1990, beleefden we samen gouden tijden. Met carnaval, op de kermis, tijdens het jaarlijkse Straattheaterfestival en rond de zogenaamde Jeugdolympiades. Zij verschafte mij een alibi om overal bij aanwezig te zijn. Ze dwong me om overal vooraan te gaan staan en aan haar heb ik te danken dat ik al vrij snel ontdekte wat het allerleukste is. Afwisseling, spanning, avontuur, overal iets vanaf weten, de wereld verkennen, filmen en fotografie.
Ik had haar jaren niet gezien en niet verwacht dat ik haar hier en nu tegen zou komen. Even was ik sprakeloos. Het liefst was ik direct op haar afgelopen voor een innige omhelzing, maar ik hield me in. Ik wist niet zeker hoe het gezelschap zou reageren. Niet dat mijn nieuwste liefde ook maar iets te vrezen had. Tijden veranderen hoor.
De oude Sony DXC3000P, want daar hebben we het over, die haalt het niet bij de XDCAM camera’s waarmee we tegenwoordig werken. Toch heeft het apparaat waarmee ik ooit leerde filmen nog altijd een speciaal plekje in mijn hart. Het was de allereerste industriële CCD kleurencamera. In die dagen hypermodern, want met een chip in plaats van buizen. En behoorlijk lichtgevoelig.
Onze lokale omroep had er twee. Je kon de DXC3000P gebruiken in de studio en voor reportages op locatie. In het laatste geval moest je wel iemand regelen die bereid was om met een loodzware portable U-Matic recorder achter je aan te zeulen. Camcorders waren nog in ontwikkeling.
Nu stond zo’n oud beestje in een testopstelling, ergens in een groot onderzoekcentrum te Delft. Helemaal onder het stof. Niet op een gewoon statief, maar vastgeklemd in een soort bankschroef.
Het liefst had ik deze camera bevrijd en meegenomen naar huis. Want ik realiseerde me dat ik haar gemist heb. Misschien dat ik eens ga zoeken naar een Sony DXC3000P op het internet en probeer zo’n camera op de kop te tikken. Gewoon voor de heb...
Of zouden ze bij Lokale Omroep START in Geleen nog een originele hebben liggen?
Oude liefde roest niet.
In die jaren, van 1986 tot ongeveer 1990, beleefden we samen gouden tijden. Met carnaval, op de kermis, tijdens het jaarlijkse Straattheaterfestival en rond de zogenaamde Jeugdolympiades. Zij verschafte mij een alibi om overal bij aanwezig te zijn. Ze dwong me om overal vooraan te gaan staan en aan haar heb ik te danken dat ik al vrij snel ontdekte wat het allerleukste is. Afwisseling, spanning, avontuur, overal iets vanaf weten, de wereld verkennen, filmen en fotografie.
Ik had haar jaren niet gezien en niet verwacht dat ik haar hier en nu tegen zou komen. Even was ik sprakeloos. Het liefst was ik direct op haar afgelopen voor een innige omhelzing, maar ik hield me in. Ik wist niet zeker hoe het gezelschap zou reageren. Niet dat mijn nieuwste liefde ook maar iets te vrezen had. Tijden veranderen hoor.
De oude Sony DXC3000P, want daar hebben we het over, die haalt het niet bij de XDCAM camera’s waarmee we tegenwoordig werken. Toch heeft het apparaat waarmee ik ooit leerde filmen nog altijd een speciaal plekje in mijn hart. Het was de allereerste industriële CCD kleurencamera. In die dagen hypermodern, want met een chip in plaats van buizen. En behoorlijk lichtgevoelig.
Onze lokale omroep had er twee. Je kon de DXC3000P gebruiken in de studio en voor reportages op locatie. In het laatste geval moest je wel iemand regelen die bereid was om met een loodzware portable U-Matic recorder achter je aan te zeulen. Camcorders waren nog in ontwikkeling.
Nu stond zo’n oud beestje in een testopstelling, ergens in een groot onderzoekcentrum te Delft. Helemaal onder het stof. Niet op een gewoon statief, maar vastgeklemd in een soort bankschroef.
Het liefst had ik deze camera bevrijd en meegenomen naar huis. Want ik realiseerde me dat ik haar gemist heb. Misschien dat ik eens ga zoeken naar een Sony DXC3000P op het internet en probeer zo’n camera op de kop te tikken. Gewoon voor de heb...
Of zouden ze bij Lokale Omroep START in Geleen nog een originele hebben liggen?
Oude liefde roest niet.
1988
2009
Ik dacht het gaat vast over de vrouw in Geleen, die zo hard naar je stond te roepen op het LVK. Maar nee hoor daar kwam de techniek weer eens om de hoek kijken. Jammer.... was toch benieuwd hoe ze heette.
BeantwoordenVerwijderenHet was Sony DXCfaunde
BeantwoordenVerwijderenGE-WEL-DIG!!!
BeantwoordenVerwijderenHAAR!
Wat een ontzettend leuk stukje Rein, krijg ook weer tranen in me ogen terugdenkend aan de tijd dat ik met een BVW-35 (betacam) met een een dikke kabel (die bij elk zuchtje koude wind stijf werd als een plank) richting LDK-90 liep...
BeantwoordenVerwijderenWat nou levensbewust pesoneelsbeleid, gewoon de apparatuur lichter maken :-P
Wat was je trouwens een aantrekkelijk ventje in die dagen :-D
Ruudje R. te H.
Grappig,
BeantwoordenVerwijderenIk heb net een vijf sony dxc3000p's aangeschaft stuks om te gebruiken voor meer-camera werk.
Wat voor jou oud is, is voor mij nieuw. De camera waar jij nu waarschijnlijk mee werkt is nog een beetje te kostbaar voor ons.