Hilversum. Zouden de boekhouder, de inkoper, de afknijper en de commercieel directeur op verjaardagen of andere feestjes ook triomfantelijk vertellen dat ze voor de televisie werken? Ik vraag het me af. Zijn zij trots wanneer er een programma wordt uitgezonden waar ze enige bemoeienis mee hebben gehad?
Zo wil ik ook wel weten of zij net zo bevlogen over hun calculator kunnen spreken als de cameraman over zijn camera. En zijn de mensen van de centjes net zo lyrisch over een kloppende begroting als een regisseur over een prijswinnende montage?
Vertelt de man van de bezuinigingen tegen vrouw en kinderen dat het programma waar de familie naar kijkt er is gekomen dankzij (of ondanks) zijn rekenwerk?
Zegt de crisismanager eerlijk tegen zijn vriendin dat de programmamakers weer veel meer wilden en dat een aflevering beter had kunnen zijn, maar dat nu de begroting klopt? Of ziet hij dat niet en kan hij alleen uitleggen hoeveel zo’n uitzending kost? Somt meneer tijdens de commercial break op hoeveel hij heeft kunnen besparen en hoe dapper hij was toen de producent onder druk gezet moest worden.
‘Zie je wel dat het voor een appel en een ei ook kan!’
‘Natuurlijk hebben die creatieven geklaagd als altijd, maar ook nu valt het resultaat reuze mee; nietwaar schat?!’
Wat weet de man van de cijfertjes te vertellen over cameramensen, regisseurs en editors? Dat ze altijd zeuren over eigen hotelkamers en over het eten, terwijl hij, chef debiteuren/crediteuren toch ook zelf vier bammetjes met rookvlees moet smeren...
Natuurlijk is meneer bevlogen. Hij zit elke ochtend al om tien voor negen achter zijn bureau en hij vertrekt pas als iedereen om vijf uur het kantoor heeft verlaten. Hele dagen binnen zitten moet je ook niet onderschatten. Bovendien strijdt hij voor het beperken van de uitgaven. Dankzij mensen zoals hij wordt er nog winst gemaakt of kunnen omroepen in elke bezemkast een directeurtje zetten.
Want van programmamakers moet je het niet hebben. Die staan dan wel stoer op de aftiteling en praten alsof zij belangrijk zijn in Hilversum, maar ze smijten het geld met bakken tegelijk over de balk. Alsof het niets is. Er moet toch iemand zijn die dat een beetje in de gaten houdt. Eigenlijk verdient de boekhouder zijn eigen credits. Knipperend en in kapitalen.
Zo wil ik ook wel weten of zij net zo bevlogen over hun calculator kunnen spreken als de cameraman over zijn camera. En zijn de mensen van de centjes net zo lyrisch over een kloppende begroting als een regisseur over een prijswinnende montage?
Vertelt de man van de bezuinigingen tegen vrouw en kinderen dat het programma waar de familie naar kijkt er is gekomen dankzij (of ondanks) zijn rekenwerk?
Zegt de crisismanager eerlijk tegen zijn vriendin dat de programmamakers weer veel meer wilden en dat een aflevering beter had kunnen zijn, maar dat nu de begroting klopt? Of ziet hij dat niet en kan hij alleen uitleggen hoeveel zo’n uitzending kost? Somt meneer tijdens de commercial break op hoeveel hij heeft kunnen besparen en hoe dapper hij was toen de producent onder druk gezet moest worden.
‘Zie je wel dat het voor een appel en een ei ook kan!’
‘Natuurlijk hebben die creatieven geklaagd als altijd, maar ook nu valt het resultaat reuze mee; nietwaar schat?!’
Wat weet de man van de cijfertjes te vertellen over cameramensen, regisseurs en editors? Dat ze altijd zeuren over eigen hotelkamers en over het eten, terwijl hij, chef debiteuren/crediteuren toch ook zelf vier bammetjes met rookvlees moet smeren...
Natuurlijk is meneer bevlogen. Hij zit elke ochtend al om tien voor negen achter zijn bureau en hij vertrekt pas als iedereen om vijf uur het kantoor heeft verlaten. Hele dagen binnen zitten moet je ook niet onderschatten. Bovendien strijdt hij voor het beperken van de uitgaven. Dankzij mensen zoals hij wordt er nog winst gemaakt of kunnen omroepen in elke bezemkast een directeurtje zetten.
Want van programmamakers moet je het niet hebben. Die staan dan wel stoer op de aftiteling en praten alsof zij belangrijk zijn in Hilversum, maar ze smijten het geld met bakken tegelijk over de balk. Alsof het niets is. Er moet toch iemand zijn die dat een beetje in de gaten houdt. Eigenlijk verdient de boekhouder zijn eigen credits. Knipperend en in kapitalen.
Hoi Rein,
BeantwoordenVerwijderenEen trouwe niet reagerende lezer hier. Ik snap dat je over de cijferneukers kan opwinden, en vaak ook met reden. Het is naar als er dingen worden weg bezuinigd waardoor het niet meer zo mooi is als het zou kunnen zijn. Maar ik vind dit wel een heel naar cynisch stukje.
Ik vind dat je toch iedereen in zijn waarde moet laten, ook al smeken ze er bijna om, om afgesneerd te worden. (iets te maken met karma enzo). En nee, ik ben geen boekhouder of andersoortig cijferliefhebber, ik ben een freelance redacteur.
Groeten,
Niki
Dat hele stuk gaat juist over waarde...
BeantwoordenVerwijderen