De Meern. Soms mislukt wel eens wat. Of het gaat even niet zoals je wilt. Niet snel genoeg, niet mooi genoeg, niet grappig genoeg. Het kan niet altijd feest zijn.
Zo ook met deze weblog.
Het feit dat ik deze week weinig nieuwe bijdragen plaats heeft verschillende redenen. Om te beginnen ben ik druk. Mijn gezin verdient wat extra aandacht en het houdt even niet over met inspiratie. Maar de belangrijkste reden is dat drie stukjes die ik schreef mislukt zijn.
Eergisterenavond heeft hier een kwartier lang een verhaal gestaan dat niet goed was. Ik lag al in bed toen ik besloot om het van de weblog te verwijderen. Haastig ben ik opgestaan, heb ik de computer opnieuw opgestart en mijn schrijfsel van die avond in de prullenmand gekieperd.
Eerder had ik een ander verhaal al niet afgemaakt.
Ook op mijn bijdrage van gisterenavond ben ik niet trots. Er staan een paar woordgrapjes in, maar verder heeft Niki gelijk. Zij schrijft in een reactie dat het stukje te cynisch is. Dat klopt. Zeker nu ik het nog eens nagelezen heb, vind ik het een beetje flauw en gemakkelijk.
Toch haal ik het (nog) niet van de weblog, omdat ik vind dat jullie ook mijn mislukte pogingen mogen lezen. Niet allemaal, maar deze wel. Van eerlijke reacties als die van Niki kan ik namelijk leren.
Met deze weblog ben ik ooit begonnen om beter te leren schrijven. Nog steeds ben ik hier op zoek naar de juiste toon. Soms denk ik dat ik hem heb en een paar dagen later gaat het helemaal mis. Het helpt als ik tijd heb om te schrijven en wanneer ik voldoende gekke dingen mee maak.
Het liefst schrijf ik zo positief mogelijk. Toch is het eenvoudiger om te schrijven over dingen die niet goed gaan. Een ergernisverhaal staat vaak binnen een paar minuten op papier. Dat kan grappig zijn, maar het gevaar bestaat dat de blog een negatieve lading krijgt. Dat is pertinent niet mijn bedoeling. Louter zoetsappige verhaaltjes waarin alles leuk en iedereen lief is, dat is ook saai.
Het draait dus niet alleen om een regelmatige productie, om interessante onderwerpen of bijzondere invalshoeken. Ook de mix van positief en negatief is belangrijk. Het evenwicht is wankel.
En soms mislukt wel eens wat.
Zo ook met deze weblog.
Het feit dat ik deze week weinig nieuwe bijdragen plaats heeft verschillende redenen. Om te beginnen ben ik druk. Mijn gezin verdient wat extra aandacht en het houdt even niet over met inspiratie. Maar de belangrijkste reden is dat drie stukjes die ik schreef mislukt zijn.
Eergisterenavond heeft hier een kwartier lang een verhaal gestaan dat niet goed was. Ik lag al in bed toen ik besloot om het van de weblog te verwijderen. Haastig ben ik opgestaan, heb ik de computer opnieuw opgestart en mijn schrijfsel van die avond in de prullenmand gekieperd.
Eerder had ik een ander verhaal al niet afgemaakt.
Ook op mijn bijdrage van gisterenavond ben ik niet trots. Er staan een paar woordgrapjes in, maar verder heeft Niki gelijk. Zij schrijft in een reactie dat het stukje te cynisch is. Dat klopt. Zeker nu ik het nog eens nagelezen heb, vind ik het een beetje flauw en gemakkelijk.
Toch haal ik het (nog) niet van de weblog, omdat ik vind dat jullie ook mijn mislukte pogingen mogen lezen. Niet allemaal, maar deze wel. Van eerlijke reacties als die van Niki kan ik namelijk leren.
Met deze weblog ben ik ooit begonnen om beter te leren schrijven. Nog steeds ben ik hier op zoek naar de juiste toon. Soms denk ik dat ik hem heb en een paar dagen later gaat het helemaal mis. Het helpt als ik tijd heb om te schrijven en wanneer ik voldoende gekke dingen mee maak.
Het liefst schrijf ik zo positief mogelijk. Toch is het eenvoudiger om te schrijven over dingen die niet goed gaan. Een ergernisverhaal staat vaak binnen een paar minuten op papier. Dat kan grappig zijn, maar het gevaar bestaat dat de blog een negatieve lading krijgt. Dat is pertinent niet mijn bedoeling. Louter zoetsappige verhaaltjes waarin alles leuk en iedereen lief is, dat is ook saai.
Het draait dus niet alleen om een regelmatige productie, om interessante onderwerpen of bijzondere invalshoeken. Ook de mix van positief en negatief is belangrijk. Het evenwicht is wankel.
En soms mislukt wel eens wat.
Hoi Rein,
BeantwoordenVerwijderenDank je wel. Ik kom namelijk zo vaak naar je weblog, omdat ik hier leuke, grappige of juist een beetje venijnige stukjes kan lezen over de wereld van tv. Soms heerlijk verfrissend, soms juist heel herkenbaar. En juist op de leuke stukjes reageer ik niet, maar kan ik wel met een glimlach aan het werk.
Het laatste stukje vond ik een beetje de toon en riedel van een aantal collega cameramannen/geluidsmannen die ik al iets te vaak had gehoord. En dat vind ik bijna niet Rein waardig.
Nu ga ik me weer terugtrekken in mijn niet-reagerende-maar-trouwe volger -rol. :-)
Groeten,
Niki
Hoi Rein,
BeantwoordenVerwijderenOok ik reageer niet zo vaak, maar ik ben het in dit geval wel met Niki eens. Ik ben ooit op jouw weblog terechtgekomen via het weblog van Frits van Eldik. Deze beide blogs hebben met elkaar gemeen dat de stukjes soms vrolijk, soms venijnig, maar altijd eerlijk en recht door zee zijn. Daarnaast bieden ze ons een kijkje in een wereld die niet de mijne is, maar me wel erg interesseert.
Juist jullie eerlijkheid en oprechtheid maakt dat ik deze blogs zo waardeer. Als ik deze blogs vergelijk met die van bijvoorbeeld Allard Kalff, is er bij Allard vrijwel nooit eens wat zelf- of omgevingskritiek te lezen. Daardoor worden zijn stukjes in mijn ogen toch wat minder interessant.
Dus ook al zit er af en toe een wat minder stukje tussen, wij lezen het toch met plezier en belangstelling. Keep up the good work!
MikeD