Wie deze zomer tijdens de Tour de France trouw
naar het NOS programma De Avondetappe kijkt, zal op een avond ontdekken wat regisseur Pascal Clement (@paszcal) en ik afgelopen
vrijdagochtend in alle vroegte deden in de Dronckaertstraat; een weg tussen het
Belgische Kortrijk en de Franse stad Rijsel.
Donderdagavond na zonsondergang zijn we
neergestreken in Hotel des Acacias, aan Rue du Dronckaert, bij het Franse dorp
Neuville en Ferrain. Lang hebben we er niet geslapen. Het wekkertje ging al om
kwart voor vier.
Ik had uitgezocht hoe laat -of liever gezegd hoe vroeg- de zon op zou komen.
Met 'gewoon een paar shots' konden we geen genoegen nemen. Het ochtendgloren
van een zonnige dag vonden
wij de beste setting voor ons filmpje. In deze tijd van het jaar is de consequentie
dat je op een onmogelijk tijdstip paraat moet staan. Tussen kwart over vijf en
zes uur 's ochtends zou het gebeuren.
Veel shots hadden we niet nodig.
Uiteindelijk ging het om materiaal voor een minuut zendtijd. Dat nam niet weg
dat we even moesten doorwerken. Snel keuzes maken. Als we zouden treuzelen was
het moment voorbij.
Het uitfloepen van de
straatverlichting miste ik op een haar na. Dat was pech. Ik had de camera net even
uitgeschakeld. Een overstekende kat was me vervolgens ook te snel af, maar
verder leek alles raak deze morgen. Het was magic hour. De lucht werd knal
oranje. Het zonnetje kroop langs houten elektriciteitspalen omhoog. Een haan
kraaide, de hond blafte, vogeltjes floten en duiven roekoeden. In de verte hoorden
we het voortrazende verkeer op de autoroute A22-E17 tussen Gent en Lille.
Roubaix was niet ver, maar had niets te
maken met ons wielerverhaal. Ook denk ik niet dat er ooit serieus is gekoerst
in Rue du Dronckaert. Verder vertel ik niks.
Ik filmde de grens. Een rijtje
huizen. Totaalshots van verschillende kanten. We maakten een rijder met de
auto, waarvan ik vermoed dat deze in de montage zal sneuvelen. De beelden met
opkomende zon waren veel mooier.
Om kwart over zes was het echt gedaan.
De zon stond alweer te hoog. Ik kon alleen nog een paar close opnamen maken van
straatnaambordjes. Op de disk stond een kleine achttien minuten ruw materiaal.
Een goede score. Voor zeven uur waren we terug in het hotel en zaten we tevreden
aan het ontbijt.
Ik zou dolgraag vertellen waarom we uitgerekend in de Dronckaertstraat
gedraaid hebben, maar dat is nog even geheim. Tot 8 juli, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.