Lokale Omroep START

Ivo mailde mij deze foto. Hij is afkomstig uit het archief van Thom en moest eerst worden gescand voor ze hem digitaal konden verzenden. Toen deze foto werd gemaakt was digitale fotografie nog toekomstmuziek. Van e-mail had ik nog nooit gehoord. Deze kiek is gemaakt eind jaren ’80 of helemaal in het begin van de jaren ’90. Ondanks het nodige spitwerk in mijn oude plakboeken en agenda’s kan ik, tot mijn grote spijt en frustratie, geen exacte datum achterhalen. Ergens op zolder staat nog wel een doos met oude papieren waarin het antwoord wellicht terug te vinden is, maar ik heb eerlijk gezegd nog geen tijd gehad om de boel overhoop te halen.

Ja, ik had nog haar in die dagen. En veel ook. Een klein matje in de nek en op deze foto zelfs een flinke kuif. Toen ging ik nog naar de kapper. Ik was mager en in mijn witte overhemd met opgerolde mauwen een woest aantrekkelijk regisseurtje. Mijn zachte G had in die dagen geen enkel hard randje.

Links naast me zit Ivo. Ovi voor ingewijden. Hij was de schakeltechnicus van dienst. Rechts zit Maurice met zijn armen over elkaar. Wat die avond zijn taak was weet ik niet. Ik denk wel dat het lege bierglas dat helemaal rechts op de foto staat van hem geweest moet zijn. Wie de twee andere vrijwilligers van Lokale Omroep Start op de foto zijn weet ik niet zeker. Dat klinkt misschien een beetje arrogant, maar we hebben het hier over vijfentwintig jaar geleden.

We maakten een opname voor de lokale omroep van Geleen, Beek en Schinnen. Iets met muziek en drie camera’s, zo te zien. In 4 bij 3 natuurlijk. Ik herken de ruimte waarin we ons regiemeubel hadden opgebouwd. Het moet de kelder van De Hanenhof zijn geweest, onder het podium van de grote zaal. Op een van de monitoren meen ik de Geleense artiest Ben Erkens te herkennen. Ondanks dat gaat er bij mij nog steeds geen lampje branden wat de naam van deze productie betreft. Ben Erkens trad op in al onze uitzendingen.

Het mooie van deze foto zijn de spullen die er op te zien zijn. Voor mensen die al langer televisie maken pure nostalgie. Ik zal het enigszins proberen uit te leggen, zodat ook een leek begrijpt waardoor mijn hartje sneller gaat kloppen.

Neem bijvoorbeeld het cassettebandje, rechtopstaand rechts op de kist. Dat was een belangrijke geluidsdrager. Ik geloof dat onze pauzemuziek op deze cassette stond. Of een muziekje dat we draaiden als we al op zender waren, maar als het programma nog niet begonnen was. Want voor een live-programma moest iemand, ergens anders in De Hanenhof, een kabel omsteken. Dan ging de kabelkrant er af en kwam televisie er op. Meestal deden we dit al een half uur voor aanvang en maakten we met de MSX computer, die je ook op de foto kan zien, een hoekige titel waarin stond hoe laat we zouden beginnen.

Zelf vind ik de Sony U-Matic videorecorder, midden in het beeld, geweldig. Een enorm bakbeest, hartstikke duur, waarin joekels van videobanden gingen die ook een fortuin kostten. Op kleine bandjes ging maximaal 20 minuten en op de grote tapes kon een uur. De kwaliteit was voor die tijd heel goed, maar als je het materiaal een paar keer kopieerde werd het beeld aanmerkelijk slechter. Wanneer de tapes vaker gebruikt waren kreeg je drop-outs in beeld. Fladders zoals we ze al lang niet meer gezien hebben. Inmiddels is het flink zoeken naar een recorder die het nog doet en als je überhaupt nog oude banden hebt, dan vrees ik dat er niet meer veel op staat. Langzaam verdwijnt het gemagnetiseerde beeld.

De papiertjes onder de monitoren zijn ook heel schattig. Hierop staan de namen van de cameramensen, zodat de regisseur weet wie het moet aanspreken. Camera 1, 2 of 3.

Wat je met al die apparaten bijelkaar kon doen kan tegenwoordig op een goedkope iPad of een laptop. De filmpjes van de gemiddelde telefoon zijn al beter.

Ik kan uren naar dit plaatje kijken. Het is jeugdsentiment. Hier is de liefde voor het vak ontstaan. In die Hanenhof, waar ook de studio van Start was. Heel wat uren heb ik daar geëxperimenteerd met de spullen die je op de foto kunt zien. Het was zo erg dat ik op 4 HAVO bleef zitten. Dit tot grote zorg van mijn leraren en ouders. Ik hoor ze nog zeggen: ‘Die lokale omroep, dat is een leuke hobby, maar daar kan je toch nooit je brood mee verdienen...’