nooduitgang

Weet je wat verboden moet worden? Alle groene wegwijsbordjes die boven uitgangen hangen.  Met een wit vierkantje, een hollend poppetje en een pijl, verlicht door een klein irritant tl-balkje. Soms zelfs knipperend. In geval van nood wijzen deze bordjes je de weg.

Ze zijn verplicht, dat weet ik ook wel. Het is zelfs absoluut verboden om ze uit te doen. Vaak kan dat niet eens. Maar hoe vaak heb je ze nou echt nodig? Ik heb in mijn hele leven nog nooit -ik herhaal: NOG NOOIT!- zo’n bordje nodig gehad. Tot nu toe ben ik altijd op tijd buiten gekomen. Zelfs bij hoge nood.

Die verdomde krengen hangen wel elke week een paar keer hinderlijk in mijn shot. Zo’n nooduitgangbordje zit áltijd net achter het hoofd van de presentator. Of tussen de gasten. Precies daar waar je er met geen mogelijkheid omheen kan. Als iemand een stapje opzij doet komt het, geforceerd buiten beeld gehouden, lichtgevend groende ding tevoorschijn. Altijd overbelicht en dus opvallend.

Koekkoek!

Let er maar eens op als je vanavond tv kijkt. Wanneer je je net afvraagt waarom een shot is zoals het is, dan blijkt dat de cameraman weer met samengeknepen billen zo’n groen lampje probeert te vermijden. Neem van mij aan dat dit behoort tot de grootste ergernissen van de beroepsgroep. Die lampjes zijn fnuikend. Ze vallen niet op bij het lokatiebezoek, maar wel als een ruimte schitterend is uitgelicht en je door een lens kijkt. Wanneer je het ziet is het een storende factor waar het oog telkens weer naartoe getrokken wordt. Hoe klein ook, zo’n lampje kan alles verpesten.

En dan begint iemand in de regie er over. Vaak met de beste bedoelingen, maar meestal als de cameraman in kwestie zich er net bij neergelegd heeft. Het hoeft niet eens de regisseur te zijn. Meestal is het iemand die even voorbij loopt. De lieve dame van de autocue of de knul van de titels. Een eindredacteur die zich verder nooit met het beeld bemoeit. Altijd iemand die zich er beter niet mee kan bemoeien, maar dan is het al te laat. Opeens ziet iedereen het.

En dan wordt het een heel punt. Een probleem. Dan moet er iets mee, maar niemand weet wat. Uiteindelijk gaat iedereen er op letten. De overige shots doen er niet meer toe. De focus ligt op dat stomme groene bordje.

Ik heb het eens nagevraagd bij mijn collega’s en deze situatie heeft al mening cameraman tot wanhoop gedreven. Zelfs zo erg zelfs dat ze zich geregeld afvragen: Waar is hier de nooduitgang?