vriendelijk bedankt

In Broadcast Magazine van deze maand staat weer een column van mij:

De wrapparty vond plaats op maandagavond. Bijna alle hoofdrolspelers waren aanwezig. Niet alleen de acteurs, maar ook producers, belichters, geluidsmannen, opnameleiders, setdressers, runners, kleedsters, een presentatrice, scenarioschrijvers, regisseurs en uiteraard de altijd stoere cameramannen. Nu eens niet gekleed in het gebruikelijke crewuniform van The North Face.
Na de intensieve productieperiode was een bescheiden feestje welverdiend. Hier en daar moest nog iets worden bijgelegd. Verder werden er vooral verhalen gedeeld, kon er eindelijk hardop gelachen worden om dingen die een paar weken eerder nog gevoelig lagen en durfden anderen alweer plannen te smeden voor het volgend seizoen.
Ik zag opeens een omroepbaas. Die zie ik niet zo vaak op dit soort gelegenheden. Te weinig in elk geval. Maar deze had speciaal de moeite genomen om erbij te zijn. Hij klom zelfs op een stoel. De omroepbons ging speechen.
Jan en alleman werden vriendelijk bedankt. Hij sprak zijn oprechte waardering uit voor het enthousiasme waarmee aan dit project was gewerkt. Welgemeend. Er werd met complimenten gestrooid en een grapje gemaakt. Hij bleek verdomd goed op de hoogte te zijn.
Deze toespraak maakte indruk. Ik was blij verrast. Zo vaak maak ik dit niet mee. In Omroepland is een echte wrapparty niet zo gebruikelijk als in de filmwereld; laat staan dat hooggeplaatste figuren er tijd voor vrij maken. Bovendien kwamen deze woorden recht uit het hart. Anders was het Oscarwaardig goed geacteerd.
Ik heb vaker gezien dat chefjes het woord juist niet namen op dit soort momenten. Dan vonden ze principieel dat iemand anders het maar moest doen. Of ze stonden onhandig te stuntelen en kwamen niet uit hun woorden. Ik ken een hele dure manager die het presteerde om precies het verkeerde te zeggen en zo een feestelijke avond compleet verknalde.
Het lijkt er sowieso op dat we in ons mooie omroepwereldje niet zo goed zijn in het uitdelen van schouderklopjes. Het bedanken van alle mensen, die zich hebben ingespannen om iets moois te maken, wordt al snel vergeten. Als de kijkcijfers binnenkomen of de evaluatie heeft plaatsgevonden, is er soms nog wel eens taart op de redactie, maar externe partijen horen meestal niks meer.
De positieve mailtjes of telefoontjes die ik als cameraman, na een geslaagde productie, ontvang van een eindredacteur, uitvoerend producent, hoofdredacteur of omroepbazen zijn schaars, terwijl ze me wel razendsnel weten te vinden als er iets mis is.
En het is zo simpel. Gratis bovendien!
We zijn er allemaal gevoelig voor. Een complimentje op zijn tijd doet wonderen. Het geeft vertrouwen voor producties in de toekomst en het werkt motiverend. Het is veel beter om ons te focussen op de dingen die goed gaan, dan voortdurend de nadruk te leggen op alles wat mis ging. (Management for Dummy’s, bladzijde 1!)
Soms lijkt het alsof omroepen en producenten bang zijn om hun waardering uit te spreken, omdat dit hun onderhandelingspositie in gevaar zou kunnen brengen. Het is ook lastig om je zakelijk op te stellen ten opzichte van een partij waar je zeer tevreden over bent. Laat staan dat je mensen moet passeren die je even daarvoor nog uitgebreid hebt bedankt voor hun fantastische bijdrage.
Toch ben ik er van overtuigd dat Omroepland nog leuker wordt, als alle hooggeplaatste dames en heren vaker iemand een welgemeende dikke vette pluim geven. Je steekt niet snel teveel veren in andermans bibs.
Daarom wilde ik de vriendelijke en bevlogen omroepbaas na afloop van zijn speach even kort aanspreken. Ik wilde hem graag bedanken voor het bedanken. Jammer genoeg was hij gevlogen. Hopelijk was hij alweer op weg naar een volgende wrapparty.