johoo, johee

Olav Mol heeft een boek geschreven. Het heeft de grappige titel Een leven met Formule1, alsof het een enge ziekte betreft. Niets is minder waar. Het is een avontuurlijk leven vol verrassende ontmoetingen. Dat beschrijft Olav aan de hand van allerlei anekdotes uit de afgelopen vijfentwintig jaar. Zo lang is hij al onze nationale Formule 1 commentator.

Ik heb het boek net in huis en heb er vluchtig doorheen gebladerd. Het meeste indruk maken op mij de persoonlijke verhalen. Met name de stukken over het ziek worden en overlijden van zijn vrouw Marion. Maar het gaat natuurlijk vooral over de mensen in de Formule 1 wereld. Van Ayrton Senna tot Max Verstappen. Olav schrijft zoals hij praat. Snel, kort en recht uit het hart. Zonder moeilijke woorden of ingewikkelde zinnen. Als je het boek leest is het alsof je bij hem aan tafel zit. Je hoort hem hardop denken. Eerlijk en oprecht lees je hoe hij over de mensen in zijn omgeving denkt; zonder aanziens des persoon. Dat maakt dit boek interessant voor Formule 1 liefhebbers en fans van zijn commentaar in het bijzonder. Hij zal hiermee niet de Nobelprijs voor de literatuur winnen, maar het is wel precies zoals Olav is.

Ik heb al gezien dat ik zelf in een piepklein bijrolletje voorbij kom in dit boek. Tussen 2000 en 2008 heb ik immers vijftig keer het genoegen gehad om een kleine week met Olav mee op reis te mogen. Als cameraman ben ik bij een paar van deze verhalen aanwezig geweest. Zo beschrijft Olav het moment waarop wij samen door het paddock van het circuit in Turkije liepen en hij plotseling flauw viel. Niet bepaald een van mijn heldhaftigste momenten, want ik kwam volgens mij niet veel verder dan stom ‘Help, help!’ roepen. Ik ben me wel kapot geschrokken. Voor evenveel geld was ik de cameraman geweest die erbij was op het moment dat onze Ollie er definitief tussenuit piepte. Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal reuze mee en kon hij ons een paar weken geleden gewoon trakteren op de nu al historische woorden: ‘Johoo, johee, jo fuckin’ hell wat bizar!’ toen Max Verstappen zijn eerste grandprix won.

Ik moet zeggen dat ik door de nieuwe Formule 1 hype in Nederland, het succes van Max, de verhalen van Frits van Eldik op Facebook, het feit dat Jack Plooij er weer bij is en nu dit boekje van Olav wel heimwee krijg naar die goede oude tijd. Ik vrees dan ook dat ik het boek Een leven met Formule 1 zo uit heb. Het goede nieuws is dat er nog heel veel verhalen zijn die Olav niet beschreven heeft in dit boek. Ik hoop dat hij snel begint met een tweede deel.