Onze zolder bestaat uit een fijne werkruimte met een uniek uitzicht en een deel ‘achter het schot’. Door middel van een klein deurtje kom je bij de bergruimte onder het schuine dak, waar in de loop der jaren een enorme hoop spullen terecht is gekomen. Zaken die niet meer nodig zijn voor dagelijks gebruik, maar te goed zijn om weg te gooien. Na de vakantie moest ik daar enige orde op zaken stellen, om onze kampeerspullen weer voor een jaar op te bergen. Tijdens het opruimen stuitte ik op een oude ordner waarop ‘DutchView’ stond. Even overwoog ik om deze goed gevulde map gelijk weg te kieperen, want ik ben al elf jaar uit dienst, maar toen klapte hij open.
Mijn oog viel op een offerte van CamCompany, gedateerd 19 november 2003. Het betrof een aanbieding voor een ENG programma met een cameraman, een geluidsman en een standaard cameraset op basis van Digital Betacam. Voor de cameraman rekenden we € 360,- per dag (10 uur uit- en thuis), voor de geluidsman € 296,- en voor de apparatuur maar liefst € 336,-. Dat was in een periode waarin het met dat bedrijf financieel niet voor de wind ging, dus die aanbieding zal scherp zijn geweest. Toch zullen deze bedragen velen in onze branche nog steeds heel vertrouwd in de oren klinken.
Zeventien jaar later is dit nog steeds wat veel freelancers die via facilitaire bedrijven werken rekenen voor een dag. In zeventien jaar zijn de prijzen voor apparatuur alleen maar afgenomen en de tarieven voor camera- en geluidsmensen slechts een piepklein beetje gestegen.
Nou ben ik geen econoom, maar met een beetje Googlen vond ik op internet een handige inflatiecalculator, die rekent op basis van de cijfers van het CBS. Daar voerde ik de prijs voor een cameraset uit 2003 in en kreeg met een simpele druk op de knop te lezen dat er nu € 441,65 op het prijskaartje zou mogen staan. Nu kan je stellen dat de apparatuur waarmee we tegenwoordig werken goedkoper in aanschaf is, maar een cameraman die in 2003 al € 360,- kostte zou nu € 473,- moeten factureren, tenminste als we al die jaren wel keurig rekening hadden gehouden met de inflatiecijfers. Verhoudingsgewijs houden we aan een dag hard werken dus veel minder over dan in 2003. Zelfs wanneer je rekent met tarieven tussen € 380,- en € 400,- per dag.
Ik weet dat we nu terecht zijn gekomen in een complexe crisis en dat we blij moeten zijn met elke dag werk die we kunnen pakken. Toch wil ik er op wijzen dat het dus geen verstandige optie is om de komende tijd te zakken met tarieven voor personeel. Wat je weggeeft krijg je er kennelijk niet zomaar bij als het straks weer beter gaat met onze economie. Om ook na deze crisis een enigszins gezonde branche over te houden moeten we nóg slimmer produceren, gaan voor kwaliteit en onze markt desnoods iets laten krimpen. Laten we er wel voor zorgen dat de vakmensen die overblijven genoeg verdienen, zodat zij ook de komende zomer hun campingspullen weer tevoorschijn kunnen toveren om er een paar weken lekker op uit te trekken. We moeten op een gezonde en fijne manier kunnen leven van dit fantastische werk. Vitale en gelukkige mensen maken namelijk de mooiste programma’s.
Deze column schreef ik voor Broadcast Magazine, hét mediavakblad van Nederland en hij is gepubliceerd in BM 391 van september 2020.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.