Van alle grote tv projecten die jaarlijks terugkeren, zoals bijvoorbeeld de Intocht van Sinterklaas, Koningsdag, Prinsjesdag, Pinkpop, de Champions League of de Amstel Goldrace stonden alleen de Dodenherdenking op de Dam en The Passion nog op mijn bucketlist. Die laatste kan ik sinds deze week afvinken. Wat overigens helemaal niet wil zeggen dat ik niet meer wil doen wat ik al eens heb gedaan! Laat dat duidelijk zijn.
The Passion dus. In Doetinchem, op Witte Donderdag 2022. Na elf jaar kreeg ik de kans om eens mee te doen. Een kans die je als cameraman moet grijpen met beide handen.
Ik geloof dat een muzikaal bijbelverhaal inhoudelijk gezien niet gelijk mijn favoriete genre is, maar het is wel ongelofelijk knap gemaakt. Op alle fronten werkt iedereen met hart en ziel aan dit programma en dat spat er aan alle kanten vanaf. Het is een unieke productie, tot in de puntjes verzorgd en technisch is het een uitdagend project. Dat laatste vind ik vooral interessant.
Vijftien camera’s, met dolly’s, cranes, Steadicam en een drone is veel, maar het zijn juist alle verbindingen, de intercom en met name het geluid die van zo’n operatie een ingewikkeld huzarenstukje maken. Dan vergeet ik bijna het licht, decor en het hele elektriciteitsverhaal. Er komt nogal wat bij kijken om alles op zijn plek te krijgen, iedereen op het juiste moment te laten doen wat hij of zij moet doen en om het hele feest na afloop ook weer in vrachtwagens te laden.
Er lagen voor The Passion kilometers kabel in Doetinchem. Het draaiboek, productieboek en callsheet zijn samen misschien wel honderd pagina’s en met de namen van alle mensen die meewerken kan je een klein telefoonboek vullen. Dat maakt het bijzonder om mee te werken aan zo’n programma. Ik vind het nog altijd stoer als ik een klein radertje mag zijn in zo’n machine. Zeker als die net voorzien is van verse olie.
Dit jaar was de tv-techniek in handen van een nieuwe partij. The Crew mocht voor het eerst de faciliteiten leveren. Dat is op dit gebied een jonge en een relatief kleine speler in onze broadcast markt. Toch was het een weloverwogen keuze van de producent, nadat deze club in december ook al met succes The Scrooge had gedaan. Desondanks was het voor het hele team best spannend. Het moest natuurlijk wel goed gaan. Op The Passion zijn vele ogen gericht.
Alles was tot in de puntjes voorbereid. Ze hadden bij The Crew niets aan toeval overgelaten. De planning had een supersterk team bij elkaar gezocht, maar het ook aangedurfd om hier en daar jong talent een kans te geven. Er stond vooral een gezellige ploeg en iedereen was tot het bot toe gemotiveerd om dit te laten slagen. Zo ook ik. Als ZZP’er juich ik het natuurlijk toe dat er meer bedrijven zijn die zulke complexe projecten aankunnen. Zeker als het firma’s zijn die dankbaar gebruik maken van alle kennis en ervaring die freelancers in huis hebben.
Het was een feestje. Geen onvertogen woord. Geen koeriers die moesten rijden voor extra materialen of reserve-onderdelen en helemaal geen stress. De opbouw was op tijd klaar, repetities verliepen soepel, de uitzending was vlekkeloos en anderhalf uur na afloop ging de klep van de materiaalwagen al dicht. Ik vond het echt een supertoffe productie. Van achter mijn telelens heb ik genoten van het spel en de zang van Noortje Herlaar en Soy Kroon. Het enthousiasme van regisseur David Grifhorst werkt bij mij aanstekelijk. De ontlading na afloop was groot. Voor The Crew was dit een belangrijke mijlpaal in haar bestaan en dus was het bijzonder om daarbij te mogen zijn.
Alles kwam goed! 2,2 miljoen kijkers hebben genoten van The Passion, maar alle makers nog veel meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.