Je zou denken dat ik, na 30 jaar werken als cameraman, alle mooie klussen wel een keer heb gedaan en het klopt ook dat ik aan veel grote, prestigieuze projecten heb mogen meewerken. Toch staan er nog altijd uitdagingen op mijn bucketlist. Noem mij gerust Rupsje Nooitgenoeg.
Ik heb de wereld rondgevlogen voor Formule 1, NOS Sport, Kamphues maakt Vrienden, Jules Unlimited en De Wereld van Boudewijn Büch. Was bij de Olympische Winterspelen, Roland Garros, het EK voetbal en mocht vijf keer mee met de Tour de France. In Nederland was ik bij de laatste Elfstedentocht, deed ik meerdere keren de Intocht van Sinterklaas, wel vijftien keer Pinkpop en heb ik alweer drie keer The Passion gedaan. Het zijn maar voorbeelden. De lijst is te lang om op te noemen.
Een van de opdrachtgevers die een hele Bingokaart kan vullen met interessante projecten is de afdeling Evenementen van de NOS. Met hen deed ik tien keer Koningsdag, was ik bij de Kroning in 2013 en mocht ik verschillende verkiezingsdebatten in beeld brengen. Denk ook aan Prinsjesdag, Veteranendag en veel belangrijke herdenkingen zoals de Slavernij Herdenking, de Holocaust Herdenking of herdenkingen van de Februaristaking, de Watersnoodramp, de bevrijding van Kamp Westerbork, de bevrijding van Kamp Vught, de MH17 ramp en ik was al acht keer op 15 augustus bij de Indiëherdenking in Den Haag. Toen Amalia voor het eerst werd geïntroduceerd bij de Raad van State stond ik er voor de NOS met een camera en mijn neus bovenop.
Het zijn altijd registraties van belangrijke evenementen die vragen om enig improvisatievermogen en waar de televisieploeg nauw moet samenwerken met de organisatie van zo’n bijeenkomst. In een kort tijdsbestek wordt veel techniek opgebouwd en het liefst een beetje netjes weggewerkt. Vaak is er nauwelijks gelegenheid voor een echte repetitie, de uitzendingen zijn altijd live en in sommige gevallen zeer goed bekeken. Persoonlijk vind ik het inhoudelijk interessante projecten. Daarbij helpt het wanneer je als camera-operator breed geïnteresseerd bent en ook beschikt over de nodige algemene kennis. Je moet bijvoorbeeld wel weten wie de vooraanstaande personen zijn en liefst daarop kunnen inspelen als een toespraak of presentatietekst er om vraagt, maar je moet als camera-operator ook weten wat het verschil is tussen een hobo en een piccolo of aanvoelen wanneer beveiligers het prettig vinden dat je even een stapje achteruit doet.
Ik werk graag met de uiterst vriendelijke en vakkundige mensen van de afdeling NOS Evenementen. Projecten worden altijd zorgvuldig voorbereid en zij zorgen goed voor de ploeg. Elke keer voelt het weer als thuiskomen. Bij zulke producties ben ik op mijn best.
Ik dacht dat mijn NOS Evenementen-Bingokaart bijna vol was. Er was in mijn optiek nog één mega-productie waar ik niet eerder bij was; namelijk de Nationale Herdenking op de Dam. Dat is een mooi, belangrijk en beladen televisiemoment waar heel Nederland ieder jaar weer naar kijkt. Het stond bovenaan mijn verlanglijst. Dit had ik wel eens uitgesproken tegen de regisseur, de projectmanager en de eerste cameraman, die op 4 mei altijd samenwerken. Als Rolling Stones-fan weet ik dat je niet altijd kan krijgen wat je wil, dus was ik niet verbaasd of verdrietig dat ik niet gevraagd werd. Ze werken bij zulke producties graag met mensen die het eerder gedaan hebben en in dit geval helemaal, omdat het een complexe operatie is. Er zijn feitelijk twee locaties (de Nieuwe Kerk en de Dam) en logistiek is het nogal bewerkelijk, met veel kabels, zo midden in het drukke centrum van onze hoofdstad.
Maar er werd iemand ziek en toen dachten ze gelukkig aan mij. Hoewel ik de dag ervoor heel laat klaar zou zijn en de dag erna extreem vroeg moest beginnen, twijfelde ik geen seconde op het moment dat de planning van NEP mij een appje stuurde met het verzoek of ik op 4 mei nog kon werken. Dit móést ik doen. En zo kon het gebeuren dat ik totaal onverwacht opeens op de Dam stond. Tijdens de bijeenkomst in de kerk had ik een mooi plekje onder de preekstoel en rond acht uur stond ik bij de militaire kapel, rechts van het monument. Het was een vreemde editie met weinig publiek en extreem veel veiligheidsmaatregelen, maar dat maakte het voor mij niet minder indrukwekkend. De twee minuten stilte waren dit keer spannend, omdat we bang waren dat iemand het moment ondanks alle maatregelen toch zou verstoren. Het bleef gelukkig stil en bijzonder. Ik realiseerde me ook dat mede dankzij ons werk heel Nederland even stilstond bij de vrijheid, waar we zo zuinig op moeten zijn.
Dit was het laatste vinkje op mijn Bingokaart met belangrijke nationale TV-momenten. Dacht ik. Tot iemand begon over het Koninklijk huwelijk en de Koninklijke begrafenissen in Delft… Die heb ik ook nog niet gedaan! Dus, los van het feit dat ze mij altijd weer mogen vragen voor herdenkingen, debatten, Koningsdagen, Prinsjesdagen of andere nationale evenementen, moet ik sowieso door als cameraman tot Amalia gaat trouwen en tot iemand van haar familie het loodje legt. Ik hoop dat het nog heel lang zal duren voor deze Bingokaart echt vol is. En ook voor de bucketlist komen er dus steeds weer nieuwe wensen bij. Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.