Bourg-d'Oisans – L'Alpe d'Huez (15,5 km). Zoals werd verwacht won Lance Armstrong met overmacht de klimtijdrit op Alpe d'Huez. Ullrich werd tweede op 1 minuut en Andreas Klöden werd verrassend derde. Michael Boogerd was de beste Nederlander op een 67e plaats en met een achterstand van 5'53".
Alpe d'Huez. Wegens gebrek aan accommodaties op de berg sliepen we met drie man op een kamer en deelden we met z'n vijven het appartement. Ik had als een blok geslapen tot er even voor negen uur een sms binnen kwam. Daarna probeerde ik nog even te slapen, maar het bed stond scheef en ik moest nodig naar een toilet. Natuurlijk wilde ik vooral de anderen niet wakker maken, want vandaag konden we uitslapen tot tien uur.
Buiten was het feest al in volle gang. Duizenden wielerliefhebbers waren in alle vroegte met bussen afgezet in het centrum van dit skioord. Ik zou op stap gaan met Albert Verlinde en zijn vriend Onno, maar regelde eerst een croque monsieur en twee flesjes water.
Met de twee vrolijke homo's liepen we in een voor hen totaal onbekende wereld. Op ons gemak daalden we een paar kilometer af voor twee korte reportages rond de klimtijdrit. Het eerste onderwerp, over de reclamekaravaan, maakte zichzelf. Binnen twintig minuten hadden we een aardig stukje over de verzamelwoede van Verlinde. Hij nam alles aan wat er werd uitgedeeld, bekeek het en gaf een oordeel. Ook nu bleek weer dat het prettig werken is met televisiemakers, want we hoefden niets uit te leggen.
Het tweede plan was een minder makkelijk te draaien item; een sfeerreportage met veel Hollanders. Daarvoor leek het ons nodig om verder naar beneden te lopen, in de wetenschap dat we ook weer terug moesten. Uiteindelijk liepen we tot bocht 3. Daar zaten veel fans op de flanken van de berg. De eerste renners waren al in aantocht, zo werd ons aangekondigd door een man in konijnenpak met een megafoon, die midden op de weg stond.
Op de berg maakte het publiek een wave. Een uur hebben we in de zon zitten kijken tot de eerste Nederlanders voorbij waren. Ik herkende Aart Vierhouten en Erik Dekker en maakte shots van een juichende Verlinde.
De watervoorraad was al op en het leek ons tijd om weer langzaam naar boven te lopen. Dat viel niet mee met de camera in de brandende zon en mijn beroerde conditie. Gelukkig gingen de gasten ook niet als de brandweer. In het dorp kochten we voor ieder twee ijsjes en een paar grote flessen water. Eigenlijk had ik vooral behoefte aan een grote pul bier en die kreeg ik nadat Lance Armstrong in een flits voorbij gevlogen was. Inmiddels hadden we het appartement van onze gasten bereikt. Daar kwam ik nog oude buren uit Geleen tegen. De wereld is klein.
Na een paar biertjes ben ik even op bed gaan liggen en heb ik een paar uur vast geslapen. Na een diner met Peter was ik weer helemaal fit voor het avondprogramma.
De uitzending kwam vanaf een groot terras vol met Nederlandse fans. Ook Peter Winnen zat in het publiek op het terras. Gezellig en leuk voor het plaatje, maar niet goed voor de verstaanbaarheid. Wegens gebrek aan goede zaalversterking werd het een beetje rumoerig. Peter had een prachtig filmpje gemaakt met Steven Rooks. Ze waren naar het hotel van Vierhouten gegaan en hadden hem gefilmd tijdens de massage. Op dat moment bleek dat hij zijn tijdlimiet niet had gehaald. Het rekenen van Rooks en Vierhouten was door mijn collega prachtig in beeld gebracht.
Vierhouten was ook aanwezig bij de uitzending op het terras, maar niemand had hem gezien. Toen hij, lichtelijk aangeschoten en een beetje duf van de inspanning, naar de tafel van Mart liep om iets te zeggen, werd hij gezien als lastige zatlap en bruut verwijderd door onze producer. Alleen Peter had direct gezien dat het Vierhouten betrof.
Vanavond heb ik van de eindredacteur begrepen dat ik mee mag naar Parijs. Het grootste deel van onze ploeg haakt zaterdagavond, na de laatste reguliere Sportzomer uitzending af en maakt de verplaatsing naar het einde van de Tour niet meer mee. Ik wilde heel graag mee naar de Champs Elysees en ben blij dat ik het een keer mee mag maken. Bovendien wil ik de Tour nu ook tot het eind volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.