DINSDAG 20 JULI - 15e etappe

Valréas – Villard-de-Lans (180,5 km). Lance Armstrong pakte zonder veel moeite de etappeoverwinning en de gele trui. Nadat renners uit de CSC-ploeg het gat naar de koplopers Virenque en Rasmussen hadden dichtgereden kon de Amerikaan gemakkelijk de sprint winnen van Basso en Ullrich.

Alpe d'Huez. In ons hotel, direct na het ontbijt samen met Mart een interview opgenomen met een van de dopingartsen van de UCI. De man komt uit Geleen en is geboren in Sittard. Het is een aardige man, super slim en hij deed voor de camera bijzondere uitspraken. Hij zegt dat er opzienbarend minder bloeddoping in het peloton is dan een paar jaar geleden. Volgens mij was dit een boeiend stukje televisie en steeds weer als ik met Mart Smeets werk krijg ik de indruk dat er iets bijzonders gebeurt.
Vervolgens reden we naar de start in Valreas. Twintig kilometer voor het kleine dorp aan de voet van de Mont Ventoux, kwamen we in een lange file. Het was een eerste teken van de chaos bij de start. Uiteindelijk arriveerden we krap een half uur voor de start in Village Depart en daar maakten we, deels uit nood geboren, een filmpje over de wanorde. Ik filmde de drukte rond de renners en de manier waarop de lokale politie niets deed. Van chaostelevisie word ik altijd vrolijk en ook nu was ik in mijn element. Het leverde leuke plaatjes op en het was heerlijk om te gooien en smijten met de camera. Zeker omdat vakmensen met me mee keken en zo nu en dan goede tips gaven of mij attent maakten op bijzondere tafereeltjes.
Onderweg naar Alpe d'Huez dronken we koffie op een terras en voerden we een goed gesprek over het vak en de manier waarop de huidige generatie televisiemakers wil leren. Mart heeft een duidelijke visie en ik ben het over het algemeen met hem eens. Mensen moeten langzaam alle facetten van het vak onder de knie krijgen en kiezen voor een sport. Niet alleen het Sportjournaal willen presenteren of commentaar willen geven, maar ook stukjes maken en interviewen zijn belangrijke onderdelen. Een allround televisiemaker heeft alles onder de knie.
Je kan van Smeets zeggen wat je wil, maar het is een vakman. Hij kan inspreken als de besten, als hij wil maakt hij spraakmakende interviews en voor een goede reportage draait hij zijn hand niet om. Hoewel je ook in zijn geval af en toe kan ziet dat hij zich er te gemakkelijk vanaf heeft gemaakt of dat hij er eigenlijk geen zin in had.

Al jaren hoorde ik verhalen van collega's over de beklimming van Alpe d'Huez met Mart Smeets achter in een NOS wagen. Het gedoe met lastige fans. Dat wilde ik dus zelf dolgraag een keer meemaken. Een paar kilometer voor Bourg d'Oisans kwamen we in een kansloze file en besloten we een sluiproute te nemen. Hier was niemand terwijl op de berg duizenden mensen hun campertje parkeren of proberen te fietsen. Het was chaos op de Alp.
Bijna boven moesten we een stuk, zo voorzichtig mogelijk en te langzaam voor de motor van onze auto, tussen het het volk door rijden. Zodra ze ons zagen begonnen Nederlanders te roepen en te schreeuwen. Enkelen waren zo brutaal dat ze op de ramen van de auto sloegen. Malloten gingen helemaal uit hun dak toen ze opeens de bekende presentator zagen. Ik werd er even een beetje bang van. Die mensen zijn gek.

In de uitzending, die live vanuit de tuin van het kleine kerkje op Alpe d'Huez kwam, was de Belgische televisiepresentator en wielercommentator Mark Uytterhoeven te gast. Een man die ik vooral ken van het hilarische programma Huis van Wantrouwen op de BRT, begin jaren '90. Iedere donderdag stemde ik af op dat humoristische praatprogramma dat in die tijd de kreten 'Jo de manne', 'Samayee' en 'Bedank voor uw waandach' populair maakte.
Uytterhoeven bleek ook deze avond weer een bijzonder grappige man te zijn. Ik heb hardop staan lachen achter de camera toen hij speelde dat hij de naam van Mart vergeten was. Zijn visie op het wielercircus is interessant en grappig. Niet na te vertellen. Helaas.