Montereau – Parijs ( 163 km). De laatste etappe van de Tour de France 2004 was voor Tom Boonen. Hij klopte in de sprint Jean Patrick Nazon en Danilo Hondo. Robbie McEwen had in de laatste sprint geen last van zijn directe concurrent Thor Hushovd, waardoor hij de groene trui eenvoudig veilig kon stellen. De strijd om de gele trui was al beslist en ook de bolletjes trui was al vergeven aan Richard Virenque.
Lance Armstong heeft het oude record van vijf keer de Tour de France winnen (Merckx, Hinault, Anquetil en Indurain) verbroken en pakte overtuigend zijn zesde Tour.
Parijs. De reis naar Parijs. Het eerste stuk hebben we vanmorgen vroeg met de TGV gedaan. Het hele peloton in de trein van Besancon naar Montereau. Gerrie Kneteman had aangeboden om ons naar het station te brengen en om dan onze auto naar de start in Montereau te rijden. Ik had niet verwacht dat deze oud renner en de huidige bondscoach dit ook daadwerkelijk zou doen, maar hij zat keurig om zeven uur aan het ontbijt en had gelijk al praatjes voor tien.
In de trein konden we shots maken van renners die lui onderuit hingen en een kort interview opnemen met Jan Ullrich. Vlado stelde de juiste vraag: 'Waarom heb je de Tour niet gewonnen?' Een sterk antwoord kregen we niet. Armstrong was beter, maar dat hadden wij ook al geconstateerd.
De winnaar van deze ronde kwam opeens binnen in de coupé waar wij zaten. Hier wilde Lance even met een paar journalisten praten en dus zaten wij in de weg. Ik stond op, gaf de Amerikaan een hand en feliciteerde hem met zijn overwinning. 'Thanks man!' Zei hij.
Sinds ik zijn boeken (Door de Pijngrens en Elke Seconde Telt) heb gelezen, heb ik veel respect voor deze topsporter. Hij heeft deze Tour met veel overmacht gewonnen en eigenlijk vind ik dat wel mooi. Het is jammer dat er niet meer tegenstand was, maar blijkbaar is Lance de aller beste ronderenner van dit moment. Ik vind hem een held. Bovendien ben ik wel gecharmeerd van zijn antwoorden in interviews en zijn uitstraling. Hij is absoluut de leider en ik denk dat hij ook een goede manager of politicus zou kunnen worden.
Het waren drie geweldige weken en persoonlijk vond ik het vooral bijzonder om met alle gasten van de avonduitzendingen op pad te gaan. Het plezier dat we er in hadden en het delen van deze unieke ervaring met mensen als Harmen Siezen, Daniel Lohues, Peter Lusse, Theo Smit, Chris Tates of Albert Verlinde. Ze waren stuk voor stuk heel dankbaar, terwijl het voor mij minstens even bijzonder was om dit mee te mogen maken.
Zo zat ik vanmiddag in een auto met Gerrie Kneteman. De Kneet was met onze auto bijna net zo snel als de TGV en hij stond al klaar bij de start toen wij goed en wel met bussen van het station naar Village Depart gebracht waren. Tijdens de rit naar Parijs zat ik achter het stuur en Gerrie met de kaart op schoot naast me. Ik heb me rot gelachen. Hij heeft het ouwehoeren uitgevonden en verbeterd. We hadden een grappige discussie over de aanmoediging "Zet 'm op!" Kneteman vond het belachelijk als hij vroeger op deze manier werd toegejuicht door supporters die langs de kant van de weg stonden. Ik gaf toe dat ik er een van was geweest. Onder andere bij het NK in Geulle had ik zeker "Zet 'm op!" staan schreeuwen. Dat bleek dus jaren later de verkeerde kreet te zijn voor de Kneet. Hij vroeg zich af wat hij dan op had moeten zetten en daar ging hij lang op door. Hij schold mij nog net niet uit. Achterin zaten collega's te gniffelen.
Ik vroeg wat ik dan had moeten roepen. "HUP!" Was het antwoord van de kampioen. Hup was wel goed.
Tijdens de huldiging op de Champ Elysees stond ik vooraan en kon ik shots maken van de ontroerde moeder van Lance en zijn vriendin Sheryl Crow. De Tour was voorbij. Ik vond dat jammer.
Op het TV Compound maakten we op amateuristische wijze een slotaflevering van het late avondprogramma. Het was zonde dat we het moesten doen volgens de zogenaamde houtje-touwtjesmethode, want het werd geen goede show. Maar het geld was op en de regiewagen was al halverwege Hilversum.
Met de hele groep aten we in een goed restaurant ter afsluiting van dit wielerfeest. Het werd wat mij betreft geen dolle avond, maar ik vond het wel erg gezellig. Jean Nelissen was trots op een Geleense jongen in de ploeg, maar toen ik zeg dat ik Lance (6x de Tour) beter vond dan Eddy Mercx (5x de Tour), haalde ik de woede van de echte wielerdeskundigen aan tafel op mijn hals. Dat heb ik dan ook maar snel teruggenomen.
Om kwart over een knipte ik het lampje naast het hotelbed uit. Een aantal collega's waren nog op stap in Parijs, maar ik wilde niet met een kater naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.