eiland

Vlieland. Het eiland is niet meer dan een slecht bereikbaar dorp, omgeven door een uniek stuk natuur. Anderhalf uur op de boot voor je er bent. Vanmorgen was het fris, donker en nat op Vlieland. In de winter zijn alleen de eilanders er. Dan is het rustig en stil in het dorp, is het bungalowpark verlaten en de camping leeg.
Ik was nooit eerder op Vlieland, maar ik denk dat het eiland op haar best is in deze tijd van het jaar. Toeristen kunnen schoonheid alleen maar verpesten. Korte broeken, t-shirts met okselzweetplekken en hoog opgetrokken witte sokken in badslippers. Drukte en lawaai horen hier niet, hoewel het natuurlijk een belangrijke bron van inkomsten is. De enige die wat mij betreft hard geluid mag produceren is de ouderwetse dorpsomroeper die met een grote bel en een megafoon door de straten en gloppen fietst als er een belangrijke mededeling voor de eilanders is.

In de loop van de middag klaarde het op en ging de zon schijnen. Voor ons filmpje niet handig, want wij wilden juist een stormscène opnemen. Dat hebben we gedaan in de schemer, met een grote windmachine en in de hoofdrol de vriendelijke burgemeester van Vlieland.