Bourgoin Jallieu – Frankrijk (998km). Langs de Franse snelwegen stikt het van de slechte hotels. Neonletters in herkenbare kleuren lokken reizigers naar Campanile, Mercure, Etappe, Formule1 of Ibis op industireterreintjes langs de autoroute. Zogenaamd goedkoop, maar even verderop gaan in pittoreske dorpjes de schattigste hotelletjes over de kop, omdat de zakenreiziger niet verder kijkt dan de neus van zijn auto lang is.
Vandaag mocht ik mijn eigen overnachting regelen en toch is er niets van mijn voornemen terecht gekomen om te kiezen voor een leuk Frans hotel. Ik heb te lang doorgereden en na een kleine duizend kilometer was het te laat om goed te zoeken. Bovendien viel dat niet mee in het donker. Na twee volle hotels en een weigering van mijn kant, omdat ik met al mijn bagage geen lange trap wilde beklimmen, voelde ik me een soort Jozef zonder Maria en heb ik mijn ezel het parkeerterrein van een Kyriad Hotel opgedraaid. Geen zin om verder te zoeken.
Ik zit net ten oosten van Lyon en heb er met een paar korte pauzes elf uur over gedaan om hier te komen. Het kamertje waar ik ga slapen is absoluut geen vijfenzeventig euro waard, maar blijkbaar kunnen ze het er voor vragen. Dit hok is zo klein dat ik er zelf niet meer bij zou kunnen, als ik alle bagage die ik bij me heb binnen zet. Bovendien is het ondoenlijk om de auto helemaal leeg te halen. Ik heb een selectie gemaakt op basis van belangrijkheid, kostprijs en gewicht. De zware lichtset, een monitor en wat kleine zaken staan op hoop van zegen in de auto. Alle looppaden van deze bruidssuite zijn gevuld met tassen, koffers en apparaten. Het bed met oude dekens is mijn eiland van rust. Buiten hoor ik het ruisen van de snelweg.
Vandaag mocht ik mijn eigen overnachting regelen en toch is er niets van mijn voornemen terecht gekomen om te kiezen voor een leuk Frans hotel. Ik heb te lang doorgereden en na een kleine duizend kilometer was het te laat om goed te zoeken. Bovendien viel dat niet mee in het donker. Na twee volle hotels en een weigering van mijn kant, omdat ik met al mijn bagage geen lange trap wilde beklimmen, voelde ik me een soort Jozef zonder Maria en heb ik mijn ezel het parkeerterrein van een Kyriad Hotel opgedraaid. Geen zin om verder te zoeken.
Ik zit net ten oosten van Lyon en heb er met een paar korte pauzes elf uur over gedaan om hier te komen. Het kamertje waar ik ga slapen is absoluut geen vijfenzeventig euro waard, maar blijkbaar kunnen ze het er voor vragen. Dit hok is zo klein dat ik er zelf niet meer bij zou kunnen, als ik alle bagage die ik bij me heb binnen zet. Bovendien is het ondoenlijk om de auto helemaal leeg te halen. Ik heb een selectie gemaakt op basis van belangrijkheid, kostprijs en gewicht. De zware lichtset, een monitor en wat kleine zaken staan op hoop van zegen in de auto. Alle looppaden van deze bruidssuite zijn gevuld met tassen, koffers en apparaten. Het bed met oude dekens is mijn eiland van rust. Buiten hoor ik het ruisen van de snelweg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.