weg

De Meern. Hoewel het voorbereiden van een reis van vier weken niet anders is dan pakken voor een weekje, heb ik voortdurend het gevoel dat ik iets belangrijks vergeet. Onder het motto 'meenemen is belangrijker dan winkelen' zit de koffer vol met dikke sokken, lange onderbroeken, truien en handschoenen. Een sporttas is gevuld met jassen en skibroeken. Voor de show zit er een boek in mijn rugzak. De bergschoenen zijn ingevet, er zit een nieuwe tandenborstel in de toilettas, ik heb zonnebrandcrème en regenkleding. Ik ga met een auto naar Turijn, dus ik kan redelijk onbeperkt kilo's meenemen, met als gevolg dat de tas en mijn koffer uitpuilen. Ik lijk wel een vrouw. Of een gezin met drie kinderen.
Vanmiddag ben ik in Hilversum drie uur druk geweest met het inpakken van alle apparatuur. De camera is gecontroleerd, de auto voorzien van winterbanden en op mijn knieën heb ik geoefend met sneeuwkettingen. Die pitstop duurde meer dan tien minuten… In de garage. Het ging redelijk, maar als ik het in een donkere sneeuwstorm had moeten doen was mijn broek doorweekt geweest en mijn handen zo bevroren dat ik nu nog niet had kunnen typen.

Reizen is fantastisch, maar het gedoe dat er aan vooraf gaat haat ik. Nog los van afscheid nemen, waar ik als voormalig heimweewelp veel moeite mee heb. Het is pas leuk als ik onderweg ben en thuis los laat.