Vlieland. De Koninklijke Marine heeft een helikopterbasis op Vlieland. Overdag is er altijd een team stand-by dat in actie kan komt als iemand op of rond de eilanden in problemen is. Ze zijn er vooral voor het redden van militaire vliegers, die hun toestel moeten verlaten boven de Noordzee. De geel met rode Agusta-Bell helikopters van de SAR (search and rescue) worden ook ingezet voor het vervoeren van patiënten vanaf Waddeneilanden naar het ziekenhuis op het vaste land.
De Marine heeft de beschikking over drie helikopters, waarvan er altijd twee inzetbaar zijn en een in onderhoud is. Deze toestellen zijn uitgerust met medische apparatuur, hulp- en verbandmiddelen en een brancard. Ze zijn groot; er kunnen drie liggende patiënten in vervoerd worden. Aan boord van een SAR-helikopter zijn twee vliegers, waarvan een de gezagvoerder is. Achter in het toestel zit een hoistoperator die de lier bedient waarmee drenkelingen uit het water gehaald kunnen worden, een redder die het water in gaat tijdens een actie en een verpleegkundige.
Omdat ik de camera nog niet zo lang geleden ben vergeten en mijn opdrachtgever een paar weken later heb opgezadeld met gestoorde bandjes, ben ik vandaag door dezelfde klant gestraft met een korte rondvlucht boven Vlieland. De mannen van de SAR hebben ons tien minuten geholpen met een topshot van het eiland. Na een korte instructie werd ik vastgesnoerd aan de helikopter. De camera kreeg een veiligheidslijn en met open deur hebben we gevlogen. Rustig opgestegen, zodat ik nog betrekkelijk laag langs het dorp vloog. Voorbij de vuurtoren klom het toestel naar grotere hoogte en draaiden we over het eiland tot boven de Noordzee. Een keer aan de oostkant van het eiland kon ik een groot overzichtshot maken. Daarna daalden we razendsnel (2000 voet per minuut) en maakte de vlieger een scherpe bocht. Fantastisch! Twee minuten later stond ik weer met beide benen op de grond.
De Marine heeft de beschikking over drie helikopters, waarvan er altijd twee inzetbaar zijn en een in onderhoud is. Deze toestellen zijn uitgerust met medische apparatuur, hulp- en verbandmiddelen en een brancard. Ze zijn groot; er kunnen drie liggende patiënten in vervoerd worden. Aan boord van een SAR-helikopter zijn twee vliegers, waarvan een de gezagvoerder is. Achter in het toestel zit een hoistoperator die de lier bedient waarmee drenkelingen uit het water gehaald kunnen worden, een redder die het water in gaat tijdens een actie en een verpleegkundige.
Omdat ik de camera nog niet zo lang geleden ben vergeten en mijn opdrachtgever een paar weken later heb opgezadeld met gestoorde bandjes, ben ik vandaag door dezelfde klant gestraft met een korte rondvlucht boven Vlieland. De mannen van de SAR hebben ons tien minuten geholpen met een topshot van het eiland. Na een korte instructie werd ik vastgesnoerd aan de helikopter. De camera kreeg een veiligheidslijn en met open deur hebben we gevlogen. Rustig opgestegen, zodat ik nog betrekkelijk laag langs het dorp vloog. Voorbij de vuurtoren klom het toestel naar grotere hoogte en draaiden we over het eiland tot boven de Noordzee. Een keer aan de oostkant van het eiland kon ik een groot overzichtshot maken. Daarna daalden we razendsnel (2000 voet per minuut) en maakte de vlieger een scherpe bocht. Fantastisch! Twee minuten later stond ik weer met beide benen op de grond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.