bergen

Sestrière. Een ontdekkingsreis langs de verschillende Olympische locaties voert ons naar het bergdorp Sestrière, ongeveer negentig kilometer ten westen van Turijn. Dit wintersportstadje kende ik alleen als aankomstplaats van Touretappes, maar het is tijdens deze spelen het centrum van de bergonderdelen. In Sestrière en San Sicario wordt geskied, in Cesana ligt de bobbaan en hier is het biathloncomplex, in Pragelato staat de schans en er is een langlauftraject uitgezet, in Bardonnechia is het snowboarden en in Sauze d'Oulx is het freestyle skiën.
Sestrière is in mijn ogen geen mooi skidorp en op dit moment is het er ook nog niet gezellig. Over een week zal het er heel anders uit zien als alles klaar is. Druk pratende mannetjes zijn nu in de weer met lasapparaten, grote grijpers en stijgermateriaal. Met kleurrijke doeken worden die bouwmaterialen gecamoufleerd en zo krijgt het een Olympisch tintje.
De beelden die ik gemaakt had van de werkzaamheden moest ik weer wissen, omdat ik per ongeluk de Polizia Locale bij een toegangspoort had gefilmd. Een strenge agent keek met met grote ogen aan. Ik probeerde zo verbaasd mogelijk terug te kijken. Het leek wel een wedstrijdje wie het langst kon kijken zonder knipperen. Toen hief hij zijn vingertje en vervolgens riep hij er iemand bij die Engels sprak. Ik moest mee en in een klein hokje werd ik gedwongen om de serie shots te wissen. Ik dacht dat het verstandig was om mijn accreditatie te sparen en heb het maar gedaan. Tussen de middag had ik in een klein restaurantje nog gelachen om die Polizia Locale, omdat ze gewoon bij de lunch een sterk citroendrankje stonden te drinken. Misschien dat de agent niet opgefokt naar me had gekeken, maar dat hij op deze manier probeerde te verbergen dat hij aangeschoten was.
We hadden afspraken met de burgemeester van Sestrière en met een belangrijke sneeuwdeskundige, zeg maar een rayonhoofd van het skiën, voor interviews. De burgemeester gaf toe dat hij niet veel meer te zeggen heeft in zijn eigen dorp, nu alles is overgenomen door de organisatie van de Spelen en de sneeuwman had een heel verhaal over het maken van kunstsneeuw. Deze gesprekken werden door correspondent Maarten Veeger in het Italiaans gevoerd, dus ik ben ook benieuwd naar de uiteindelijke montage mèt ondertiteling om te weten wat er precies besproken is.
Om in de reportage te visualiseren dat we de bergen in gaan had ik een rijshot vanuit het dakraam van de auto bedacht. Verslaggever Kees zou sturen en ik zou met de camera als een paus uit de auto steken. Kees ging er even goed voor zitten. Zette zijn stoel goed, controleerde de stand van de spiegels en poetste de voorruit met de sproeier die een flinke lading antivries over het raam heen spoot… recht in mijn gezicht en op de lens van de camera. Ik bevries de komende weken niet meer.