Amsterdam. Boudewijn Büch zei wel meer, maar als hij beweerde dat hij bijna wekelijks bij Concerto kwam, dan geloofde ik hem. Zelf ben ik er in 1998 voor het eerst gaan kijken, nadat Boudewijn zo lovend over deze platenzaak had gesproken. Volgens hem hadden ze alles en als er een nieuwe plaat uit kwam die hij móést hebben, dan zorgden de medewerkers van deze winkel er voor dat het al besteld was voor Büch er naar kon vragen.
Slenteren langs bakken met cd's heb ik in de periode van reizen met Boudewijn Büch geleerd. We gingen overal met hem mee. Langs musea, boekwinkels en platenzaken, waar we tijd zat hadden om een hele cd te beluisteren of om te zoeken naar iets geks. Die tik is nooit overgewaaid en als ik langs een goede boekhandel of platenzaak kom kan ik me uren vermaken met stomweg rondneuzen. Het is niet noodzakelijk om wat te kopen, hoewel ik vaak de verleiding niet kan weerstaan.
Ik reed door de Utrechtsestraat en had tijd. Opeens moest de auto aan de kant en als een verslaafde liep ik bij Concerto naar binnen. Even snuffelen en neuzen. Altijd de wijs- en middelvinger over de Rolling Stones laten lopen. Vreemde doosjes optillen, maar vandaag niets nieuws.
Bij de DVD afdeling vond ik de derde box met De Fascinaties van Boudewijn Büch. Hier staan drie fragmenten op die ik gedraaid heb. Een scène in Weimar bij het graf van Goethe, een in Rome bij het graf van domme August, de zoon van Goethe en een scène bij het graf van Andy Warhol in Pittsburg. Drie onvergetelijke momenten en bovendien unieke stukjes televisie.
Vooral het bezoek aan het graf van Goethe is legendarisch, omdat Boudewijn op zijn knieën, tussen een hek door kroop om de kist even aan te raken. Hij kon het hengsel optillen, voor het eerst het hout van de kist strelen en was zo blij als een kind. Later ontroerd. Zo dicht was hij niet eerder bij zijn Goethe.
Dat was Büch ten voeten uit, maar ik zie nu ook aan die beelden af met hoeveel angst ik toen draaide. Altijd bang dat ik een onverwachte beweging zou maken die hem uit zijn verhaal kon halen of dat een goede presentatie voor mij over zou moeten. Stress die het camerawerk in De Wereld van Boudewijn Büch saai en braaf maakte, maar het was ook gelijk de stijl en de charme van dat programma. Ik denk dat bijna alle cameramensen, waarmee Boudewijn gedraaid heeft, hier in meer of mindere mate last van hadden. Zeker de laatste jaren.
Die DVD box heb ik natuurlijk gekocht. De eerste twee delen had ik al.
Slenteren langs bakken met cd's heb ik in de periode van reizen met Boudewijn Büch geleerd. We gingen overal met hem mee. Langs musea, boekwinkels en platenzaken, waar we tijd zat hadden om een hele cd te beluisteren of om te zoeken naar iets geks. Die tik is nooit overgewaaid en als ik langs een goede boekhandel of platenzaak kom kan ik me uren vermaken met stomweg rondneuzen. Het is niet noodzakelijk om wat te kopen, hoewel ik vaak de verleiding niet kan weerstaan.
Ik reed door de Utrechtsestraat en had tijd. Opeens moest de auto aan de kant en als een verslaafde liep ik bij Concerto naar binnen. Even snuffelen en neuzen. Altijd de wijs- en middelvinger over de Rolling Stones laten lopen. Vreemde doosjes optillen, maar vandaag niets nieuws.
Bij de DVD afdeling vond ik de derde box met De Fascinaties van Boudewijn Büch. Hier staan drie fragmenten op die ik gedraaid heb. Een scène in Weimar bij het graf van Goethe, een in Rome bij het graf van domme August, de zoon van Goethe en een scène bij het graf van Andy Warhol in Pittsburg. Drie onvergetelijke momenten en bovendien unieke stukjes televisie.
Vooral het bezoek aan het graf van Goethe is legendarisch, omdat Boudewijn op zijn knieën, tussen een hek door kroop om de kist even aan te raken. Hij kon het hengsel optillen, voor het eerst het hout van de kist strelen en was zo blij als een kind. Later ontroerd. Zo dicht was hij niet eerder bij zijn Goethe.
Dat was Büch ten voeten uit, maar ik zie nu ook aan die beelden af met hoeveel angst ik toen draaide. Altijd bang dat ik een onverwachte beweging zou maken die hem uit zijn verhaal kon halen of dat een goede presentatie voor mij over zou moeten. Stress die het camerawerk in De Wereld van Boudewijn Büch saai en braaf maakte, maar het was ook gelijk de stijl en de charme van dat programma. Ik denk dat bijna alle cameramensen, waarmee Boudewijn gedraaid heeft, hier in meer of mindere mate last van hadden. Zeker de laatste jaren.
Die DVD box heb ik natuurlijk gekocht. De eerste twee delen had ik al.
I say briefly: Best! Useful information. Good job guys.
BeantwoordenVerwijderen»