logstress

De Meern. Schrijven voor deze weblog was de afgelopen weken een verslavende bezigheid. Aan inspiratie geen gebrek en de reacties op de verhaaltjes over Olympische avonturen waren over het algemeen positief. Wat oorspronkelijk bedoeld was als een dagboekje voor familie, vrienden en bekenden is ontdekt door een grotere groep meelezers dan ik vooraf had verwacht. Dat is hartstikke leuk, maar nu de Olympische Spelen voorbij zijn wordt het lastiger om aardige stukjes te tikken en is de druk in mijn ogen opeens hoger.
Er zijn genoeg nutteloze sites in de wereld. Duizenden selfkickers hebben een eigen punt nl. Mensen die een weblog over hun poes maken of types die voortdurend ongenuanceerde meningen op het internet publiceren. Prima, maar dat is niet de bedoeling van deze log, hoewel het in rustige tijden moeilijk is om niet in die valkuil te trappen.
Onder het toeziend oog van webloglezers wil ik regelmatig leesbare verhaaltjes produceren en zo mijn schrijfstijl ontwikkelen. Dat lukt tot nu toe redelijk. Tijdens een wereldklus is het makkelijk, maar het leven is nou ook weer niet zo spannend dat het iedere dag mogelijk is om boeiend te zijn. Tijdens een paar vrije dagen gebeurt er niet zo veel.
En nu jullie opeens allemaal meelezen neemt de zelfcensuur toe. Ik ben een open boek, maar sommige bladzijden scheur ik er toch maar even uit.