GP Balkenende

Het circus is in town. Celebraties en beroemde geldschieters komen achter elkaar binnen. Zien en gezien worden. Ze doen allemaal heel interessant, maar bij de ingang van het paddock weten ze niet hoe ze met hun toegangspas de tourniquets kunnen activeren. Paniek.

Rijders worden belaagd door joelende fans tot ze door het bliebblieb-poortje zijn. Cameraploegen en fotografen achtervolgen iedereen die naar binnen gaat, uit angst een beroemdheid te missen.

Zo wist ik niet wie Leo Sayer was, tot iemand zijn hit Orchard Road begon te neuriën. De dochter van Keith Richards zou er moeten zijn, maar ik had geen idee hoe ze er uit ziet. Op Olivia Newton John was ik begin jaren '80 verliefd, nadat ik Grease voor het eerst gezien had, maar vanmorgen herkende ik haar niet. Ze zou voorbij gelopen zijn in de tijd dat ik op Jan Peter Balkenende zat te wachten. Daar hadden anderen weer minder oog voor.
Een witte limousine met een roodwitblauw vlaggetje stopte dicht bij de ingang. Beveiligers vlogen uit de volgauto en daar stapte onze Minister-president uit. Een beetje klunzig keek hij om zich heen. Net een fractie te lang om er nog een indrukwekkend moment van te maken. Wat mij betreft is het verhaal van Balkenende nog steeds een slechte B-film met bijvoorbeeld Jim Carrey die een onnozele nerd speelt en door ongelukkige omstandigheden (moord), geheel per ongeluk president wordt.
Onze Premier is racefan en ook dat vind ik niet bij hem passen. Het zou logischer zijn als hij helemaal wild was van korfbal. JP weet veel van Formule1 en is groot liefhebber van de kampioen zonder uitstraling, der Michael Schumacher.
Het was vooral aardig om te zien hoe blij de beveiligers van JP waren met dit uitje. Ze liepen harder te fotograferen dan dat ze zich druk maakten om een mogelijke aanslag. En terecht. Het geeft maar weer eens aan hoe bijzonder het is om zo dicht op de Formule1 te staan.
Voor de pitbox van Ferrari wilde Balkenende van de Nederlandse bandendeskundige Kees van der Grint weten op welke compound zijn held Schumacher zouden starten. Van der Grint wilde dit niet zeggen in het bijzijn van de vele journalisten en beweerde dat de bandenkeuze van Bridgestone en Ferrari beter verborgen blijven dan de geheimen van de AIVD. Daar moest de premier hard om lachen en hij riep gelijk zijn voorlichter om deze grap door te vertellen. Voor het eerst zag ik dat Jan Peter ook gevoel voor humor heeft.
Bij Midland Racing liet hij zich door Christijan Albers uitgebreid informeren over het stuurtje van een Formule1 auto. Twee kleine jongetjes met een speeltje. Ondertussen vroeg ik me af wie de mevrouw was die ook de hele tijd op de foto moest. Fluisterend vroeg ik het aan een van de bewakers. Die moest hard lachen en zei dat het Clémence Ross-van Dorp was, de Staatssecretaris van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Ook haar had ik niet herkend. Slordig.
Op de startgrid mocht Balkenende ook even rondkijken. Hij straalde, vond het alles prachtig en liet zich zelfs fotograferen met een van de lelijkste Fosters gridpoezen. Onze premier was zeer geïnteresseerd en nieuwsgierig als een kleuter in de Efteling. Jammer dat hij voor deze gelegenheid zijn pak en stropdas had aangehouden. Hier had hij gewoon in korte broek, met witte sokken hoog opgetrokken en zijn favoriete Ferrari-shirt kunnen komen.

Ik zou dolgraag willen weten of JP zelf stiekem wel eens (te) hard rijdt en of hij zich dan verbeeld dat hij zelf coureur is.

Jack Plooij, premier Balkenende en Christijan Albers op de grid.