vinex

De Meern. Het kost me na een klein half jaar nog steeds moeite om met enige trots in mijn stem te vertellen dat ik in De Leidsche Rijn woon. De Meern klinkt ook nergens naar. Zeker niet als je jaren lang kon verkondigen dat je in Amsterdam woonde. Dat was wereldwijd applaus waard, nu kan je een frons krijgen.
Vinex klinkt als een schoonmaakmiddel en is alles behalve sexy. Veel mensen in mijn omgeving kijken je aan alsof je een eng virus onder de leden hebt als je vertelt dat je in De Leidsche Rijn woont. Ze hebben gelijk.
Ons huis is fantastisch en ik ga hier niet weg, maar het wennen aan de omgeving duurt langer dan ik had verwacht. Hoewel? Ik had nooit gedacht dat ik me druk zou kunnen maken om de ontsluiting van een wijk, maar gisteren schrok ik van mezelf toen ik geheel per ongeluk zat te denken aan het sturen van een brief naar de wethouder.
En dan het parkeerprobleem. Een paar weken geleden stond in de krant dat Vinexwijken last hebben van een chronisch tekort aan parkeerplekken. Dat klopt. Ook in onze straat is er onvoldoende rekening gehouden met het feit dat mensen die deze huizen kunnen betalen meestal allebei moeten werken en dus (zeker gezien het matige openbaar vervoer) ook twee auto's hebben.
Maar goed ze doen hun best om van de stille slaapstad een paradijs te maken. Het parkje waarop we uitkijken zou in Amsterdam of Utrecht onbetaalbaar zijn. Over een paar jaar is de wijk echt af en zijn de voorzieningen top. Hier wonen we op de groei.

Vandaag was de finish van de Marathon van Utrecht om de hoek. Ik ben even gaan kijken. Het evenement had niet de allure van de Gold Race of de Rotterdam Marathon, maar het is een begin. En ik heb me voorgenomen om weer fanatiek te gaan lopen. Het volgend jaar doe ik mee…

(de vijf kilometer)