vooral niet nadenken

Valkenburg. De scène waarover dit stukje gaat duurde in werkelijkheid nog geen dertien seconden, maar heeft er voor gezorgd dat ik mijn vertrouwen in parkoersbeveiligers en verkeersregelaars bij evenementen definitief kwijt ben. Deze mensen zijn vaak zo simpel dat het met geen laptop te beschrijven is.

Wat er aan vooraf ging…
Vlak voor de eerste doorkomst van het peloton op de Cauberg stonden we klaar om een tekstje op te nemen. Een politieagent stapte op Bart af en sommeerde de kersverse Klokhuispresentator te vertrekken.
"U moet hier weg!" Geen discussie mogelijk.
Wij keken verbaasd naar de politieman en daaruit maakte hij op dat het voor ons nog geen uitgemaakte zaak was dat Bart zijn positie zou verlaten.
"Geen kaart, dus weg." Verklaarde de agent zich nader.
Bart had de perskaart even afgedaan, omdat de hinderlijke Amstel reclame van het rode keycoard volgens ons niet nodig is in een kinderprogramma. De regisseur probeerde dit vriendelijk uit te leggen, maar de agent was genadeloos.
"Dit is de presentator van Het Klokhuis." Zei Leo. Daar reageerde de norse politiepet verrassend op: "Ik ben ook de presentator van Het Klokhuis… Geen kaart is wegwezen!"
Ik had de camera op mijn schouder en ook de geluidsman had zijn hengel niet verborgen. Het was vrij duidelijk dat wij een televisieploeg waren die op het punt stond een scène op te nemen. Drie van de vier hadden een perskaart om hun nek.
Bart haalde de kaart uit zijn kontzak en liet deze zien, maar dat was niet genoeg.
"Kaart om, anders weg!"
De agent toonde zich van zijn minst flexibele kant. Wij waren zo verwonderd dat we niet eens op het idee kwamen om onvriendelijk te reageren. Toch vond oom agent het noodzakelijk om aan zijn stellige teksten nog één zin toe te voegen voor hij verder liep:
"Wij zijn er om te zorgen dat het gezellig blijft."
Perplex bleven we achter, want als iemand de gezelligheid was komen verpesten, dan was het bromsnor wel.

Maar nu hét moment van de dag…
We liepen met een zware delegatie richting finish. Mart Smeets was op weg naar zijn commentaarpositie en werd begeleid door zijn producer. Er liepen een paar mensen van de TV Show mee en ook de Klokhuisploeg volgde, omdat we een interview met Mart gingen opnemen. Onze regisseur was hierover in gesprek met de presentator.
Bij een hek mocht iedereen doorlopen, behalve Mart Smeets. Hij werd serieus en streng tegengehouden, omdat hij geen kaart om zijn nek had.
"Hoort hij bij u?" Vroeg de botte controleur aan onze regisseur. Smeets reageerde niet, omdat hij weet dat hij het in dit soort situaties nooit goed kan doen. Als hij iets zegt is hij gelijk de arrogante presentator. Hij had zijn kaart in zijn tas en even niet omgedaan na een snelle verkleedpartij.
Het dreigde een gênant tafereel te worden. Iedereen bij het drukke hek verstijfde en wachtte af wat er ging gebeuren. Voor er iemand boos kon worden liep het gezelschap, inclusief Mart Smeets, demonstratief door. De bewaker keek naar de grond en deed niets.

Maar welke dombo haalt het in zijn stomme kop om Mart Smeets tegen te houden bij de commentaarcabines, tijdens de Amstel Gold Race? Dat mensen strikt zijn en zonder aanzien des persoons hun vrijwilligerswerk doen vind ik prima, maar dit gaat echt te ver. Alsof er een reden te verzinnen is waarom Smeets niet aan een toegangskaart zou kunnen komen.
Mart Smeets, dé sportpresentator van Nederland met een bekendheid van 99,999999%. (Wat wil zeggen dat van de 16.407.491 inwoners er hooguit één niet weet wie Mart Smeets is. Het is statistisch gezien nagenoeg onmogelijk dat wij die arme ziel tegen zijn gekomen.)
En voor zover ik het weet heeft Mart geen criminele tweelingbroer.
Wat bezielde de stumper die hem tegen hield? Ik denk het ergste. Pesterij of quasi stoer gedrag. Gewoon om de volgende dag trots tegen collega's op kantoor te kunnen zeggen dat hij Mart Smeets heeft tegengehouden. Goed zeg! Dapper ook.
Heel kinderachtig en super dom!!!

Een aantal jaren geleden heb ik een vergelijkbare scène meegemaakt. Toen liep Mart met een statief achter me bij een hockeywedstrijd. Ik mocht door en Mart werd uitgebreid gecontroleerd. Blijkbaar gebeurt het hem vaker.

Mensen die leven met het motto 'regels zijn regels' behoren in mijn ogen tot de aller ergste soort. Dom en gevaarlijk.

Het Klokhuis in Limburg. Cor, Rein, Leo en Bart.