vogelstruys

Maastricht. Gemiddeld twee of drie keer per jaar heb ik een overnachting in Maastricht. Meestal voor werk en ondanks het feit dat we er juist blijven slapen om de volgende morgen fris en fruitig aan de slag te gaan, is er telkens de aantrekkingskracht van het uitgaansleven.
Het vorig jaar heb ik de Amstel Gold Race meegemaakt met een fikse Grappa-kater, tijdens de Grand Prix van België voelde ik me brak als een Clinique Clown en ook vanmorgen werd ik weer wakker met het voor mij typische Mestreech gevoel: Moe, een lichte hoofdpijn, en een schorre stem. Bijkomende kwaal was dat mijn portemonnee leeg is en alle kleren stonken naar bier en rooklucht.
We zouden even naar het Vrijthof gaan. Het werd sluitingstijd.

Vandaag een extra zware dag, maar mij hoor je niet mopperen. Het was een goede avond In den Ouden Vogelstruys.