vroege vogels

's Gravenzande. 04.55 uur. Ik ben een ochtendmens, maar vertrekken voor de krant er is vind ik overdreven. Als ik in de nachtdienst had gewild, dan was ik wel portier geworden, beveiliger of bezorger van De Volkskrant. Cameraman is ook een optie voor mensen die ruim voor dag en dauw uit de veren willen. Persoonlijk vind ik activiteiten voor zes uur in de morgen onmenselijk. Vandaag ging de wekker om twintig voor vier.

05.10 uur. Langzaam kom ik op gang. Op de radio zijn ze het komend uur nog niet toe aan een serieus programma. Ik luister in de auto even naar het gekeuvel van een man die de nacht aan elkaar mag zwammen, zet een muziekje op en laat een luide yoghurtboer. Ontbijten op dit tijdstip is een straf.

05.40 uur, Hilversum. Vroeg beginnen komt in dit werk regelmatig voor. Extreem vroeg ook. Het lijkt wel een trend om voor de ochtendfiles ergens op een locatie in het land te beginnen. Slaperig parkeer ik de achterkant van mijn auto zo dicht tegen een muur dat ik de kofferbak niet open krijg om mijn jas en tas er uit te halen. Weer instappen, starten, een halve meter naar voren rijden, uitstappen en spullen pakken.

05.50 uur. Collega's klagen over mijn ochtendhumeur. Daar heb ik normaal gesproken niet vaak last van, maar als mensen op dit tijdstip aan mijn kop gaan zeiken is het laatste sprankje vrolijkheid verdwenen. Koffie. Terwijl ik mijn apparatuur voor deze dag controleer vraagt de geluidsman waarmee ik deze dag mag werken waarom ik me niet geschoren heb. Ik ga er serieus op in… (en ontdek pas drie uur later dat hij zich ook niet geschoren heeft.)

06.15 uur. We rijden naar station Hilversum, waar we een productiemeisje oppikken. Ondertussen worstelen ik met een goedkoop navigatiesysteem en voer binnen een kwartier de bestemming in. Het doel van de reis is 's Gravenzande.

06.50 uur. Het grijze televisiebusje rijdt met 120 kilometer per uur langs De Meern. De plek waar deze dag twee uur geleden is begonnen.

07.30 uur. Een kop koffie bij een benzinestation langs de A20, voor Rotterdam. Dat cameramannen en geluidsmannen over het algemeen goed op de hoogte zijn van de laatste roddels in omroepland is een gegeven, maar deze ochtend wordt gossip uitgewisseld in een tempo waar Albert Verlinde een punt aan kan zuigen. Aan de overkant van de snelweg komt de zon op en vormt zich langzaam de eerste file van een nieuwe week.

07.55 uur. Op het display van de navigatie wappert een chequered flag. We parkeren de auto voor de deur. Oki Doki is de originele naam van het kinderdagverblijf waar we gaan draaien. Binnen krijgen we koffie en wachten we op de regisseur, de presentator en een redactrice. Die hebben allemaal kort achter ons gereden, maar zijn wel in de spits terecht gekomen.

08.30 uur. De ploeg is compleet. Overleg en een laatste bak koffie.

08.45 uur. We zijn begonnen! Nadeel van dit soort locaties is dat je goed moet oppassen om niet per ongeluk, in een poging om een mooi shot te maken, op een peuter trapt.