cameramannen en onfatsoenlijke meisjes

Wageningen. De beroepsgroep wordt niet voor niets aangeduid met de term 'cameraman'. Hoewel ik een paar heel goede cameravrouwen ken, zijn het toch overwegend jongens en mannen die achter de prachtige apparaten staan. De invloed van deze overdosis filmend testosteron is het duidelijkst zichtbaar als er publiekshots gemaakt worden. Dan zie je nooit leuke jongens in beeld.
Cameramannen hebben de onhebbelijkheid om in de menigte op zoek te gaan naar het leukste meisje. Vaak aangespoord door de regisseur en schakeltechnicus (meestal mannen) in de regiewagen. De camera die binnen zijn bereik de mooiste dame heeft wordt beloond met veel rood licht. Het zogenaamde tally-lampje in de zoeker blijft branden.
Misschien een beetje zielig allemaal, maar zo zijn mannen. Altijd op jacht en zeker als ze gewapend zijn met een machtig middel als de camera met telelens. Persoonlijk vind ik het best een grappig spelletje bij grote evenementen. Zeker als die beelden van het publiek direct te zien zijn op grote videoschermen en de mensen die in beeld komen zichzelf uitvergroot kunnen bewonderen.
Zij die in beeld komen reageren meestal verrast, gaan dan vrolijker kijken en in veel gevallen zwaaien ze naar zichzelf. Een enkeling duikt verlegen weg en anderen doen alsof ze niet door hebben dat ze niet alleen door een hitsige cameraman, maar ook door 10.000 anderen begluurd worden.
Ik ben pas verbaasd als meisjes er alles aan doen om in beeld te komen. Daarin gaan sommige miepjes heel ver. Het begint met uitdagend dansen, dan proberen ze de camera(man)te verleiden door tieten en konten te benadrukken en als het dan nog niet lukt krijgt het publiek gratis en voor niets een grote beha of zelfs tieten te zien. Geheid dat de gemiddelde regisseur dan hapt en het shot op de vidiwall toont.
Van dit soort vrouwen begrijp ik niets. Leg mij eens uit wat het nut hier van is. Wie doet zoiets en waarom? Het zijn bovendien nooit de mooiste vrouwen die op een tribune, voor aan de Mojo-Barrier of op de schouders van hun aangeschoten vriend een topje omhoog trekken.
Tijdens het optreden van Wipneus en Pim, op het Bevrijdingsfestival in Wageningen, stonden op de voorste rij meisjes uit alle categorieën. Een paar vroegen aan de cameramannen of ze alsjeblieft in beeld mochten. Het was nog net geen smeken.
Al snel was duidelijk dat een blonde glimlach de voorkeur had van de meeste mannen in de videoploeg, maar dat lieten een paar andere feestgangers niet op zich zitten. Hoogte(of diepte)punt was een meisje dat zich door de mannen in haar omgeving liet aansporen om haar forse boezem, voor het oog van de camera, bijna uit het topje te laten vallen. Gelukkig zat er een groothoeklens op. In dit geval is cameraman nog een gevaarlijk beroep ook.

Persoonlijk houd ik niet zo van ordinair. Ik zoek met mijn lange lens over het algemeen meer naar verlegen schoonheden, maar ook ik ben geen moraalridder en bovendien gevoelig voor applaus in de regiewagen.

zoek een stuk...