Silverstone. 13:48 GMT. De monteur maakt met zijn hand een kill-gebaar voor zijn nek. Het is afgelopen voor de Nederlander. Die veegt met de racehandschoen zweet uit zijn ogen. Het deel van zijn gezicht dat ik kan zien is rood. Hij is niet blij en daar heb ik begrip voor.
De rijder heeft er alles aan gedaan om zich beter te kwalificeren dan zijn teammaat, maar dat is jammerlijk mislukt. Het team heeft de derde en belangrijkste run verpest door te traag de banden te verwisselen. Christijan werd te laat weer de baan op gestuurd om nog een betere tijd te zetten.
De engineer geeft het teken dat de coureur kan uitstappen. Hij wordt bevrijdt uit zijn gordel, gooit de handschoenen naast het stuurtje dat inmiddels op de voorkant van de Midland ligt en staat op.
Aan de andere kant van de pitbox zijn de gezichten vrolijker. De knappe vriendin van de Portugese rijder wordt gefeliciteerd. Haar blauwe ogen stralen. Monteiro mag nog een kwartier langer kwalificeren en dat is uniek voor dit team.
Albers is klaar en verlaat teleurgesteld de garage. Maakt een boos gebaar naar een monteur die nog iets wil vragen of zeggen en loopt door. Hij heeft zijn helm nog op. Ik laat hem het shot uit lopen en kijk net een fractie te lang naar Antje Monteiro.
Als ik buiten kom is de man die ik moet volgen al verdwenen in een motorhome. Hij moet even stoom af blazen. Ik denk dat ik begrijp wat hij voelt. Het is de boosheid die voort komt uit machteloosheid. Als je het zelf niet in de hand hebt en geconfronteerd wordt met serieuze tegenslag, dan zit de kwaadheid in je buik. Even tot tien tellen is niet voldoende. Iemand met meer temperament zou ergens tegenaan schoppen of iets kapot maken. Wat dat betreft heeft de rijder zich voor het oog van de camera nog ingehouden.
Nu zit hij hoog boven in het motorhome af te koelen en voorlopig sta ik hier lekker te wachten in de brandende zon.
De rijder heeft er alles aan gedaan om zich beter te kwalificeren dan zijn teammaat, maar dat is jammerlijk mislukt. Het team heeft de derde en belangrijkste run verpest door te traag de banden te verwisselen. Christijan werd te laat weer de baan op gestuurd om nog een betere tijd te zetten.
De engineer geeft het teken dat de coureur kan uitstappen. Hij wordt bevrijdt uit zijn gordel, gooit de handschoenen naast het stuurtje dat inmiddels op de voorkant van de Midland ligt en staat op.
Aan de andere kant van de pitbox zijn de gezichten vrolijker. De knappe vriendin van de Portugese rijder wordt gefeliciteerd. Haar blauwe ogen stralen. Monteiro mag nog een kwartier langer kwalificeren en dat is uniek voor dit team.
Albers is klaar en verlaat teleurgesteld de garage. Maakt een boos gebaar naar een monteur die nog iets wil vragen of zeggen en loopt door. Hij heeft zijn helm nog op. Ik laat hem het shot uit lopen en kijk net een fractie te lang naar Antje Monteiro.
Als ik buiten kom is de man die ik moet volgen al verdwenen in een motorhome. Hij moet even stoom af blazen. Ik denk dat ik begrijp wat hij voelt. Het is de boosheid die voort komt uit machteloosheid. Als je het zelf niet in de hand hebt en geconfronteerd wordt met serieuze tegenslag, dan zit de kwaadheid in je buik. Even tot tien tellen is niet voldoende. Iemand met meer temperament zou ergens tegenaan schoppen of iets kapot maken. Wat dat betreft heeft de rijder zich voor het oog van de camera nog ingehouden.
Nu zit hij hoog boven in het motorhome af te koelen en voorlopig sta ik hier lekker te wachten in de brandende zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.