Valkenburg. Op de bewuste zaterdagochtend had ik afgesproken met Ivo. We zouden vanuit Geleen op de fiets naar Valkenburg gaan, in de hoop een glimp op te kunnen vangen van de renners in de Tour de France. Ik was 19, woonde nog bij mijn ouders in Limburg.
Het was een droom om cameraman te worden en mijn speciale interesse ging toen al uit naar het filmen van wielrennen. Ik wilde niet naar de gezellige drukte op de Cauberg, maar richting finish, in de hoop iets te zien van het mediacircus rond de aankomst van een Touretappe.
Dankzij mijn racefietsverleden kende ik de weg in Zuid Limburg op mijn duimpje en ik leidde Ivo naar Berg en Terblijt, waar we de Vogelenzang op reden om uit te komen in Vilt. De fietsen parkeerden we ergens tegen prikkeldraad.
Gilles Delion, Stephen Roche en Rolf Jaermann zagen we in een flits voorbij komen. Ons oog was ongeveer op de positie van de fotofinishcamera, maar het beeld werd afgespeeld op de normale snelheid. Alleen Gert Jan Theunisse herkende ik.
Na afloop liepen we langs de wagens achter de finish. Drie helikopters landden in een weiland, niet ver van de mobiele zendmasten. Achter de hekken stond een verplaatsbare studio van de Franse televisie, gebouwd op een grote vrachtwagen. Daar werd een talkshow opgenomen met zelfs renners aan tafel die net binnen waren.
Op de fiets, terug naar Café de Luifel in Geleen, droomde ik van een baantje in dit kleurrijke circus.
Het was een droom om cameraman te worden en mijn speciale interesse ging toen al uit naar het filmen van wielrennen. Ik wilde niet naar de gezellige drukte op de Cauberg, maar richting finish, in de hoop iets te zien van het mediacircus rond de aankomst van een Touretappe.
Dankzij mijn racefietsverleden kende ik de weg in Zuid Limburg op mijn duimpje en ik leidde Ivo naar Berg en Terblijt, waar we de Vogelenzang op reden om uit te komen in Vilt. De fietsen parkeerden we ergens tegen prikkeldraad.
Gilles Delion, Stephen Roche en Rolf Jaermann zagen we in een flits voorbij komen. Ons oog was ongeveer op de positie van de fotofinishcamera, maar het beeld werd afgespeeld op de normale snelheid. Alleen Gert Jan Theunisse herkende ik.
Na afloop liepen we langs de wagens achter de finish. Drie helikopters landden in een weiland, niet ver van de mobiele zendmasten. Achter de hekken stond een verplaatsbare studio van de Franse televisie, gebouwd op een grote vrachtwagen. Daar werd een talkshow opgenomen met zelfs renners aan tafel die net binnen waren.
Op de fiets, terug naar Café de Luifel in Geleen, droomde ik van een baantje in dit kleurrijke circus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.