gedonder op de berg

L'Alpe d'Huez. 14e etappe: Gap > L'Alpe d'Huez (187km). Om kwart over drie een roffel in de verte. Donkere wolken pakten zich samen boven de Alpe d'Huez en het koelde snel af. We hielden ons hart vast, want een onweersbui zou de sfeer op de Nederlandse berg verzieken. Het is een drama om ons werk in de stromende regen te doen. De apparatuur kan enigszins beschermd worden tegen regen, maar uiteindelijk gaat het een keer mis. We hebben deze week door een bergstorm gereden waar geen regenhoezen tegen bestand zijn.
Een uurtje eerder reden we de alp op en zagen we hoe het wielerpubliek zich opmaakte voor de doorkomst van de Tour. Het viel weer op hoe brutaal de Nederlanders zijn. Lolbroeken spoten een flesje water leeg in de Studio Sport wagen. Grappig. Voor andere Hollandse mafkezen schaam ik me zelfs een beetje. Dat eeuwige opvallen en haantje de voorste willen zijn. Waarom vinden Hollanders het leuk om zich te verkleden en waarom roepen ze zo hard?
De renners begonnen aan de klim. Jan en Kees uit Helmond holden alweer mee. Niet om iemand aan te moedigen, maar om in beeld te komen. Hopeloos in de weg lopen, soms zelfs bijna struikelen en gevaarlijk zwaaien met flesjes water en vlaggen. Verkoeling brengen of duwen zonder dat de renners er om gevraagd hebben. Alles gekleed in oranje leeuwenpak of met een pion op het hoofd.
Een geluk: We kunnen zeggen dat die enge Tourduivel een Duitser is.
Vanmorgen bij de start in Gap stonden de Nederlanders weer allemaal vooraan bij de Rabobus. Brutaliteit kent geen tijd. Een Nederlandse vader die over het hek geklommen was pushte zijn kinderen om handtekeningen te vragen aan renners, oud renners en ploegleiders. Hij uitgerust met foto- en filmcamera. "Doe maar een handtekening vragen!" Zijn arme kindje van drie kreeg een zet in zijn rug en begreep er niets van. Wat doet papa gek en waarom moet ik met een papiertje naar al die meneren toe? Je zag het mannetje denken. Papa duw me niet zo!
Een jongen van drie is geen fan van Richard Virengue, van Erik Breukink of Frans Maassen. Je kan hem leren wie Michael Boogerd is, maar moet over een paar jaar zijn eigen helden creeeren. En als hij tien is mag hij de handtekeningen sparen van de mannen waar hij bewondering voor heeft. Kinderen van drie mogen niet gebruikt worden om de verzameling van papa uit te breiden. Dat is kinderarbeid.

Het bleef bij gedonder op de berg en een paar druppeltjes water. Na afloop klaagde Boogerd over een dreun op zijn rug die hij had gekregen van een supporter. Alle lucht was uit zijn longen geslagen door een oranje Obelix die het misschien wel goed bedoeld had, maar zijn eigen krachten niet kende.