L'Alpe d'Huez. Ik ben dol op de krant en het raakt me als ik hoor dat het slecht gaat met de kranten in Nederland door teruglopende verkoopcijfers, maar sinds deze week heb ik iets minder medelijden met de journalisten van een paar dagbladen. Mij is namelijk opgevallen hoe lui sommige sportjournalisten zijn.
Het is niet de schrijvende pers, maar de meeschrijvende pers. Ze komen er bij staan als wij iemand spreken en pennen dan hun kladblokjes vol met uitspraken die je 's avonds ook op televisie kan horen. De volgende morgen staat het pas in de krant.
De een is de ander niet, maar er zijn hier een paar lulhannesen van Nederlandse kranten die zich van hun meest gemakzuchtige kant laten zien. Je ziet ze iedere avond in mijn shots staan. Sla de krant er eens op na en vergelijk het met de Tourjournaals op tv. Geen verschil.
Het is moeilijk om met nieuws en primeurs uit de Tour te komen, want radio en televisie zijn razendsnel en tegenwoordig staat alles binnen een paar minuten op het internet, maar wat kom je hier doen als je zelf geen vragen meer stelt? Opschrijven wat voor de camera gezegd wordt, dat kan je thuis beter.
Natuurlijk zijn er een paar typtypes die wel werken en iets toevoegen, maar ik heb geen hoge dunk meer van een aantal krantenjongens. Het zijn de mannen die uitsluitend vriendelijk doen tegen renners en de kritische vragen overlaten aan de journalisten van de televisie, die wel moeten interviewen om een quote te krijgen. De krant staat er bij en kijkt er naar. Er is een dagblad die deze methode volgens mij als algemene doelstelling heeft, want die slappe slijmtactiek was me ook al opgevallen in de Formule1. Geen persmuskieten, maar parasieten.
Als ze een keer kritisch zijn kunnen ze een sporter lang ontlopen, zonder iets te missen. Ze laten het stellen van vervolgvragen over aan anderen en pikken de antwoorden. In geval van nood verschuilen ze zich achter een koppenmaker of een nare eindredacteur op de krant.
Ik denk niet dat ik mijn krant ga opzeggen, maar mijn idee over de kwaliteit van deze vorm van journalistiek is wel veranderd. De televisie is toch minder oppervlakkig dan ze zeggen. Zeker de ongemonteerde televisie-interviews zijn heel eerlijk. Voor een goede televisieverslaggever heb ik veel respect. Dat zijn tegenwoordig de echte mannen in het veld.
Het is niet de schrijvende pers, maar de meeschrijvende pers. Ze komen er bij staan als wij iemand spreken en pennen dan hun kladblokjes vol met uitspraken die je 's avonds ook op televisie kan horen. De volgende morgen staat het pas in de krant.
De een is de ander niet, maar er zijn hier een paar lulhannesen van Nederlandse kranten die zich van hun meest gemakzuchtige kant laten zien. Je ziet ze iedere avond in mijn shots staan. Sla de krant er eens op na en vergelijk het met de Tourjournaals op tv. Geen verschil.
Het is moeilijk om met nieuws en primeurs uit de Tour te komen, want radio en televisie zijn razendsnel en tegenwoordig staat alles binnen een paar minuten op het internet, maar wat kom je hier doen als je zelf geen vragen meer stelt? Opschrijven wat voor de camera gezegd wordt, dat kan je thuis beter.
Natuurlijk zijn er een paar typtypes die wel werken en iets toevoegen, maar ik heb geen hoge dunk meer van een aantal krantenjongens. Het zijn de mannen die uitsluitend vriendelijk doen tegen renners en de kritische vragen overlaten aan de journalisten van de televisie, die wel moeten interviewen om een quote te krijgen. De krant staat er bij en kijkt er naar. Er is een dagblad die deze methode volgens mij als algemene doelstelling heeft, want die slappe slijmtactiek was me ook al opgevallen in de Formule1. Geen persmuskieten, maar parasieten.
Als ze een keer kritisch zijn kunnen ze een sporter lang ontlopen, zonder iets te missen. Ze laten het stellen van vervolgvragen over aan anderen en pikken de antwoorden. In geval van nood verschuilen ze zich achter een koppenmaker of een nare eindredacteur op de krant.
Ik denk niet dat ik mijn krant ga opzeggen, maar mijn idee over de kwaliteit van deze vorm van journalistiek is wel veranderd. De televisie is toch minder oppervlakkig dan ze zeggen. Zeker de ongemonteerde televisie-interviews zijn heel eerlijk. Voor een goede televisieverslaggever heb ik veel respect. Dat zijn tegenwoordig de echte mannen in het veld.
is mij ook opgevallen, nu snap ik ook waarom die krant elke dag zo'n groot "sportwereld" katern vo krijgt...
BeantwoordenVerwijderenJeroen
Ik heb begrip voor je standpunt, maar er spelen nog factoren. Televisie en radio is vaak een live gebeuren waardoor er een zeker hiërarchie ontstaan is bij de interviews; eerst radio/tv, daarna schrijvende pers.
BeantwoordenVerwijderenAls schrijvende pers weet ik hoe moeilijk (lees onmogelijk) het is om nog een eerste reactie te krijgen van de top-3 in een grote wedstrijd; je mag er gewoon niet meer bij! Als je dan toch bij die renners geraakt is er weinig tijd, dus kun je maar beter de quotes oppikken die de TV dan verkrijgt. Voor mijn publiek (cyclingnews) zal er geen herkenning zijn aangezien zij vaak andere commentaren krijgen op televisie (als ze de wedstrijden al zien).
Naar mijn mening zouden de meeste kranten/websites beter iemand op de redactie laten die de quotes overneemt van TV, zodat de reporter ter plaatse zich origineel materiaal kan produceren.
Meanwhile, keep up the good work!