Macon. 17e etappe: Morzine-Avoriaz > Mâcon (193km). Over de benen van de oud renner zou ik een gedicht moeten schrijven. In 1985 en 1990 wonnen ze etappes in de Tour. Ik geloof in Pont-Audemer en Rouen. Tegenwoordig trekken deze benen iedere middag een sprintje voor de NOS.
Gerrit Solleveld, de man van de tussensprints, trekt zijn gympen aan als de renners beginnen aan de laatste tien kilometer. We pakken de verplichte hesjes met rugnummer en op het teken van de finishdeskundige lopen we naar de streep. De Sol bepaald waar we het beste kunnen staan, heeft het overzicht en een radio in de hand met het commentaar van Dijkstra en Ducrot.
Chauffeur en runner klinkt ondankbaar, maar in de Tour de France is het een essentiele functie. Voor een oud renner is het bovendien een heerlijke kans om in de ronde te zijn. Het circus bestaat voornamelijk uit mannen die in het verleden zelf gefietst hebben en die lijden aan wat Peter Winnen 'tourkoorts' noemde. Ze zijn chauffeur, masseur, ploegleider, commentator, journalist, sponsorbegeleider of materiaalman geworden. Gerrit is een van onze mannen met wielerkuiten, een onmisbare schakel in de tourprogramma's en bovendien bijzonder prettig gezelschap.
We noemen hem Pour Moi Aussi. Deze bijnaam heeft hij te danken aan zijn manier van bestellen in de Franse restaurants. Elke dag wacht hij rustig af tot de rest een keuze heeft gemaakt en dan springt hij op het juiste moment mee. Het is een man van weinig woorden, maar wat hij zegt snijdt hout en is vaak buitengewoon grappig.
Na afloop van de etappe worden honderd meter achter de streep eerste reacties van de Nederlanders opgenomen en de bandjes met die interviews moeten als een speer naar de straalwagen. Dat doet Gerrit. Hij is sneller dan een straalverbinding en dankzij zijn inzet, kennis en enthousiasme krijgen we niet alleen meer renners voor de camera, de beelden komen ook snel in de middaguitzending. Na ieder gesprekje staat onze snelle postduif alweer klaar met een nieuw bandje. Als het moet houdt hij renners tegen en voor geval van nood heeft hij altijd een flesje water bij de hand.
Pour Moi Aussi verdient aan het eind van deze Tour een dikke vette hulde. Hij heeft geweldig geholpen en stond als fieldproducer altijd voor ons klaar. Maar zijn aanwezigheid was niet alleen nuttig, ik heb ook ontzettend gelachen met de man. In de restaurantjes, na afloop van het zware werk, was het altijd razend gezellig.
Gerrit Solleveld, de man van de tussensprints, trekt zijn gympen aan als de renners beginnen aan de laatste tien kilometer. We pakken de verplichte hesjes met rugnummer en op het teken van de finishdeskundige lopen we naar de streep. De Sol bepaald waar we het beste kunnen staan, heeft het overzicht en een radio in de hand met het commentaar van Dijkstra en Ducrot.
Chauffeur en runner klinkt ondankbaar, maar in de Tour de France is het een essentiele functie. Voor een oud renner is het bovendien een heerlijke kans om in de ronde te zijn. Het circus bestaat voornamelijk uit mannen die in het verleden zelf gefietst hebben en die lijden aan wat Peter Winnen 'tourkoorts' noemde. Ze zijn chauffeur, masseur, ploegleider, commentator, journalist, sponsorbegeleider of materiaalman geworden. Gerrit is een van onze mannen met wielerkuiten, een onmisbare schakel in de tourprogramma's en bovendien bijzonder prettig gezelschap.
We noemen hem Pour Moi Aussi. Deze bijnaam heeft hij te danken aan zijn manier van bestellen in de Franse restaurants. Elke dag wacht hij rustig af tot de rest een keuze heeft gemaakt en dan springt hij op het juiste moment mee. Het is een man van weinig woorden, maar wat hij zegt snijdt hout en is vaak buitengewoon grappig.
Na afloop van de etappe worden honderd meter achter de streep eerste reacties van de Nederlanders opgenomen en de bandjes met die interviews moeten als een speer naar de straalwagen. Dat doet Gerrit. Hij is sneller dan een straalverbinding en dankzij zijn inzet, kennis en enthousiasme krijgen we niet alleen meer renners voor de camera, de beelden komen ook snel in de middaguitzending. Na ieder gesprekje staat onze snelle postduif alweer klaar met een nieuw bandje. Als het moet houdt hij renners tegen en voor geval van nood heeft hij altijd een flesje water bij de hand.
Pour Moi Aussi verdient aan het eind van deze Tour een dikke vette hulde. Hij heeft geweldig geholpen en stond als fieldproducer altijd voor ons klaar. Maar zijn aanwezigheid was niet alleen nuttig, ik heb ook ontzettend gelachen met de man. In de restaurantjes, na afloop van het zware werk, was het altijd razend gezellig.
Goh, het verbaast me dat jullie nog Beta SP gebruiken, waarom geen Digi of XDCam?
BeantwoordenVerwijderenNog een bijkomend voordeel, de camera's zijn lichter.
De NOS heeft gekozen voor SP. Geld en gemakzucht. De publieke omroep zit wat dat betreft voor een groot deel nog in de ijstijd en zal binnenkort over gaan van zwartwit naar kleuren tv. Ze wachten al vijf jaar op een digitaal systeem zonder bandjes...
BeantwoordenVerwijderen