Caen. 5e etappe: Beauvais > Caen (219km). De Belgische Wereldkampioen Tom Boonen staat tot nu toe bovenaan in mijn klassement van de leukste renner. Hij is buitengewoon grappig, maar ook vriendelijk en ondanks de drukte, stress en een overdosis aandacht van de pers, is Tommeke bijna altijd bereidt om ons even te woord te staan. De afgelopen dagen hebben we hem al regelmatig voor onze camera getrokken en telkens leverde dat een aardig stukje televisie op.
Het is Boonen nog niet gelukt om een etappe te winnen en ondanks het feit dat hij al drie gele truien heeft opgehaald, baalt hij dat mannen als Kessler, Mc Ewen en Freire hem verslaan. Na afloop van de etappe in Saint-Quentin was hij zo teleurgesteld dat hij niet met de pers wilde praten. Meer dan het beeld van zijn gebalde vuist die hard op het stuur sloeg hadden we die avond niet, maar vanmorgen in Beauvais nam hij weer alle tijd voor de mannen van de media. Ook bij de NOS microfoon stopte hij rustig en voor zover ik het kan beoordelen was Tom ontspannen.
Zijn Vlaamse uitspraken en uitdrukkingen zijn vaak buitengewoon grappig. Hij legt uit dat hij in de laatste kilometers heel hard moet gaan trappen en dat de ronde van Frankrijk anders is dan klassiekers met de woorden: "Da's toch een ander paar mouwen."
Toen hij in Valkenburg de gele trui kreeg en hem gevraagd werd of hij het bijzonder vond om de volgende dag door eigen land in het geel te rijden wist hij dat zeker en vast. "Het komt toch niet vaak voor dat iemand in de gele tricot door eigen land fietst. Da's heel speciaal! Ja, of je moet Fransman zijn en heel goed kunnen fietsen." Na dit soort Urbanus-achtige uitspraken kan je mij wegdragen. In ieder interview, hoe kort ook, zegt hij wel iets waar ik om kan lachen.
In de interviewzone, achter het erepodium in Caen stonden we weer op de gele trui te wachten. Boonen kon zich nog herinneren dat onze verslaggever deze morgen had gevraagd of een en een twee is in de sprint. De Belg maakte het cirkeltje in onze uitzending mooi rond. "Amay, maar sprinten is geen wiskunde."
Volgens kenners is Tommeke een mooie jongen en dat in combinatie met zijn prestaties geeft hem vooral in het wielergekke België de status van popidool. Bij de bus van Quick Step staan niet alleen vaders met zoontjes in regenboogtrui die een handtekening willen, maar ook moeders met dochters in strakke naveltruitjes die een schoonzoon zoeken.
Het is Boonen nog niet gelukt om een etappe te winnen en ondanks het feit dat hij al drie gele truien heeft opgehaald, baalt hij dat mannen als Kessler, Mc Ewen en Freire hem verslaan. Na afloop van de etappe in Saint-Quentin was hij zo teleurgesteld dat hij niet met de pers wilde praten. Meer dan het beeld van zijn gebalde vuist die hard op het stuur sloeg hadden we die avond niet, maar vanmorgen in Beauvais nam hij weer alle tijd voor de mannen van de media. Ook bij de NOS microfoon stopte hij rustig en voor zover ik het kan beoordelen was Tom ontspannen.
Zijn Vlaamse uitspraken en uitdrukkingen zijn vaak buitengewoon grappig. Hij legt uit dat hij in de laatste kilometers heel hard moet gaan trappen en dat de ronde van Frankrijk anders is dan klassiekers met de woorden: "Da's toch een ander paar mouwen."
Toen hij in Valkenburg de gele trui kreeg en hem gevraagd werd of hij het bijzonder vond om de volgende dag door eigen land in het geel te rijden wist hij dat zeker en vast. "Het komt toch niet vaak voor dat iemand in de gele tricot door eigen land fietst. Da's heel speciaal! Ja, of je moet Fransman zijn en heel goed kunnen fietsen." Na dit soort Urbanus-achtige uitspraken kan je mij wegdragen. In ieder interview, hoe kort ook, zegt hij wel iets waar ik om kan lachen.
In de interviewzone, achter het erepodium in Caen stonden we weer op de gele trui te wachten. Boonen kon zich nog herinneren dat onze verslaggever deze morgen had gevraagd of een en een twee is in de sprint. De Belg maakte het cirkeltje in onze uitzending mooi rond. "Amay, maar sprinten is geen wiskunde."
Volgens kenners is Tommeke een mooie jongen en dat in combinatie met zijn prestaties geeft hem vooral in het wielergekke België de status van popidool. Bij de bus van Quick Step staan niet alleen vaders met zoontjes in regenboogtrui die een handtekening willen, maar ook moeders met dochters in strakke naveltruitjes die een schoonzoon zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik wil reacties altijd eerst even lezen, voor ze op dit weblog worden geplaatst. Daarom kan het even duren voor een reactie wordt gepubliceerd. Ik plaats niet zomaar elke reactie. Het is mijn weblog, dus ik bepaal wat ik een goede reactie vind en wat niet. Als je het er niet mee eens bent, dan moet je lekker zelf een weblog beginnen.
Anonieme reacties zal ik extra kritisch bekijken.