Vitré. Iedere morgen staan we in de file voor de reclame karavaan en telkens weer verbaas ik me over het enthousiasme van de meisjes aan boord van rijdende koffiekopjes, oerwoudwagens of vreemde cabrioletjes. Hoeveel vrolijke zwaaibewegingen kan je maken in 25 dagen?
Het is toch niet meer leuk om 3.657 kilometer lang een liedje te zingen met de tekst: "eS.Ka.Oh.Dee.Ah, eS.Ka.Oh.Dee.Ah, eS.Ka.Oh.Dee.Ah." Drie weken lang, niets anders dan dat. Ik zou er na twee dagen al gek van worden. Helemaal S.K.O.D.A!
Het schijnt dat er zware selectiecriteria zijn voor een baantje in de reclamekaravaan en het aanbod van jongens en meisjes die dit werk willen doen is gigantisch. Bedrijven kunnen kiezen als het gaat om de samenstelling van een Tour de France promotieteam. Dat de keuze over het algemeen door mannen is gemaakt, lijkt mij evident.
De functie van deze meisjes is dezelfde als die van pitspoezen bij Formule1. Het zijn levende reclamezuilen waar wij zo veel mogelijk foto's van moeten maken. In de Tour vind ik deze meisjes minder ordinair dan de blote Barbies bij de racerij.
Je zal maar zwaaimeisje zijn in de reclamekaravaan en in hamsterpak door Frankrijk moeten. Drie weken in zomerse temperaturen verkleed als Nesquickkonijn of Haribosnoepje. Een andere mogelijkheid is vastgesnoerd in een klimtuigje, zodat je niet uit een grote autoband valt.
De meisjes moeten ten alle tijden lachen en vooral veel zwaaien. Als ze niet zwaaien, delen ze goedbedoelde rotzooi uit. Petjes, pennen, sleutelhangers, groene PMU handen waar renners hun bovenarm aan open halen of flesjes water. Het publiek langs de kant van de weg vindt het prachtig. Kinderen lopen zich bijna dood onder deze commerciële carnavalswagens voor opblaasbare klapstokken die je tegen elkaar moet slaan als de renners voorbij komen.
Na de race zien we achter het podium hoe de rondemissen zich opmaken voor de ceremonie protocollaire. Zij zijn duidelijk hoger in rang dan de zwaaimeisjes. Een miss deelt per dag niet meer uit dan drie luchtkusjes en wulps kijken is hun core business. Het enige nadeel is het zweetzout op de gezichten van de renners, want daar kan niet alle make-up even goed tegen.
Wij proberen al een aantal dagen uit te vogelen welke trui een renner het beste kan veroveren als het gaat om de mooiste miss. Dat is geen eenvoudige keuze en we zijn er nog niet helemaal uit. Ik persoonlijk zou voorlopig voor de gele trui gaan, maar de meisjes van de witte trui zijn ook niet mis.
En dan is er de roddel van wilde feesten met missen en zwaaimeisjes tijdens de Tour. Voor zover ik het nu kan beoordelen valt dat allemaal reuze mee. De afgelopen nacht sliepen we in een hotel waar ook de watermeisjes waren ondergebracht. Zij hebben even keurig als wij gedineerd in het saaie hotelrestaurant en na privé-telefoongesprekken op het parkeerterrein ging iedereen op tijd naar bed. De reclamekaravaan vertrekt 's ochtends voor dag en dauw, om minimaal twee uur voor de renners uit te rijden.
Een rondemiss kan zich helemaal geen slechte dag veroorloven. Zij moeten mooi zijn voor het oog van de wereld. Zwaaimeisjes met kater kunnen zich eventueel nog verschuilen in een kangoeroeoutfit, maar dat is voor de miss op het ereschavot not done.
Het is toch niet meer leuk om 3.657 kilometer lang een liedje te zingen met de tekst: "eS.Ka.Oh.Dee.Ah, eS.Ka.Oh.Dee.Ah, eS.Ka.Oh.Dee.Ah." Drie weken lang, niets anders dan dat. Ik zou er na twee dagen al gek van worden. Helemaal S.K.O.D.A!
Het schijnt dat er zware selectiecriteria zijn voor een baantje in de reclamekaravaan en het aanbod van jongens en meisjes die dit werk willen doen is gigantisch. Bedrijven kunnen kiezen als het gaat om de samenstelling van een Tour de France promotieteam. Dat de keuze over het algemeen door mannen is gemaakt, lijkt mij evident.
De functie van deze meisjes is dezelfde als die van pitspoezen bij Formule1. Het zijn levende reclamezuilen waar wij zo veel mogelijk foto's van moeten maken. In de Tour vind ik deze meisjes minder ordinair dan de blote Barbies bij de racerij.
Je zal maar zwaaimeisje zijn in de reclamekaravaan en in hamsterpak door Frankrijk moeten. Drie weken in zomerse temperaturen verkleed als Nesquickkonijn of Haribosnoepje. Een andere mogelijkheid is vastgesnoerd in een klimtuigje, zodat je niet uit een grote autoband valt.
De meisjes moeten ten alle tijden lachen en vooral veel zwaaien. Als ze niet zwaaien, delen ze goedbedoelde rotzooi uit. Petjes, pennen, sleutelhangers, groene PMU handen waar renners hun bovenarm aan open halen of flesjes water. Het publiek langs de kant van de weg vindt het prachtig. Kinderen lopen zich bijna dood onder deze commerciële carnavalswagens voor opblaasbare klapstokken die je tegen elkaar moet slaan als de renners voorbij komen.
Na de race zien we achter het podium hoe de rondemissen zich opmaken voor de ceremonie protocollaire. Zij zijn duidelijk hoger in rang dan de zwaaimeisjes. Een miss deelt per dag niet meer uit dan drie luchtkusjes en wulps kijken is hun core business. Het enige nadeel is het zweetzout op de gezichten van de renners, want daar kan niet alle make-up even goed tegen.
Wij proberen al een aantal dagen uit te vogelen welke trui een renner het beste kan veroveren als het gaat om de mooiste miss. Dat is geen eenvoudige keuze en we zijn er nog niet helemaal uit. Ik persoonlijk zou voorlopig voor de gele trui gaan, maar de meisjes van de witte trui zijn ook niet mis.
En dan is er de roddel van wilde feesten met missen en zwaaimeisjes tijdens de Tour. Voor zover ik het nu kan beoordelen valt dat allemaal reuze mee. De afgelopen nacht sliepen we in een hotel waar ook de watermeisjes waren ondergebracht. Zij hebben even keurig als wij gedineerd in het saaie hotelrestaurant en na privé-telefoongesprekken op het parkeerterrein ging iedereen op tijd naar bed. De reclamekaravaan vertrekt 's ochtends voor dag en dauw, om minimaal twee uur voor de renners uit te rijden.
Een rondemiss kan zich helemaal geen slechte dag veroorloven. Zij moeten mooi zijn voor het oog van de wereld. Zwaaimeisjes met kater kunnen zich eventueel nog verschuilen in een kangoeroeoutfit, maar dat is voor de miss op het ereschavot not done.
Ook ik heb me afgevraagd hoe dat is om 4000 km hetzelfde liedje te zingen.
BeantwoordenVerwijderenMaar iets anders: Weet jij toevallig van wie het echte liedje is waar SKODA van is gemaakt. Daar ben ik naar op zoek.
Bedankt.